Ludwik Wierzbicki
WIERZBICKI Ludwik, pseud. Vicerbi (6 lub 22 VII 1850 Warszawa - 9 XII 1937 Skolimów), śpiewak, aktor. Był synem Karola i Ludwiki W. Na scenę przygotowywał się pod kier. J. Chęcińskiego. W 1871 prawdopodobnie debiutował jako aktor w warsz. t. ogr. Tivoli, w 1872 występował w warsz. t. ogr. Eldorado, w sez. 1873/74 u J. Teksla w Płocku i u J. Grabińskiego w Lublinie, 1874/75 nadal u J. Grabińskiego w Lublinie i zapewne u J. Teksla w Kaliszu. W tym czasie grywał role dram., jak np. Zbigniew ("Mazepa"). Przygotowywał się jednak do kariery śpiewaczej i po studiach u M. Horbowskiego otrzymał stypendium Warsz. To w. Muzycznego na dalsze kształcenie we Włoszech. Tam też zaczął występować jako śpiewak, początkowo na koncertach, a potem w operze, m.in. w Mediolanie, Modenie i Trieście. Przyjął wówczas pseud. Vicerbi, którym posługiwał się podczas występów za granicą. W 1878 śpiewał na koncercie w Warszawie, następnie znów wyjechał do Włoch na dalsze studia. W 1880 debiutował w WTR: 4 V w partii Don Basilia ("Cyrulik sewilski"), a 3 IX w partii Mefista ("Faust"). Nie został jednak przyjęty; potem śpiewał w Kijowie i Odessie. Do zespołu opery WTR został zaangażowany dopiero w lecie 1882 i pozostał w nim do 13 VII 1885 śpiewając obok basowych także partie barytonowe. W 1885 po występach w Kijowie został od września zaangażowany do t. lwow. i występował tu przez sez. 1885/86. Później śpiewał na koncertach w Warszawie i występował gościnnie w Lublinie w zespole J. Teksla. Wiosną 1888 z objazdowym zespołem A. Łukowicza występował m.in. w Helsinkach, gdzie śpiewał podobno po fińsku tenorową partię Jontka ("Halka"). W sez. 1888/89 był zaangażowany w t. lwow., w 1889 występował w Odessie i Kiszyniowie w zespole J. Teksla, a potem S. Trapszy. Później został zapewne zaangażowany na sceny rosyjskie. W sez. 1891/92 występował prawdopodobnie w pol. zespole Ł. Kościeleckiego w Petersburgu. W czerwcu 1892 śpiewał w WTR w operetce "Dzwony kornewilskie". W 1893 koncertował w Warszawie i innych miastach pol., w 1894 występował w zespole L. Czystogórskiego m.in. w Radomiu, a w lecie 1895 brał udział w sez. operowym w t. krakowskim. Później prawdopodobnie wyjechał za granicę. Według artykułów jubileuszowych i nekrologów występował m.in. w Barcelonie, Lizbonie, Montevideo, Buenos Aires, Frankfurcie, Hamburgu, Pradze, Moskwie, Petersburgu, Tyflisie, ale nie wiadomo, czy informacje te dotyczą tego, czy też wcześniejszego okresu jego działalności. W sez. 1903/04 śpiewał na koncertach w Warszawie. Okres I wojny świat. spędził w Czechach pracując jako szewc. Po powrocie do kraju występował znów jako aktor w niewielkich rolach w dramacie i komedii: w 1918-20 w T. Powszechnym w Krakowie, w sez. 1920/21 w T. Bagatela, gdzie 6 XI 1920 obchodził jubileusz pięćdziesięciolecia pracy. W sez. 1921/22 grał role epizodyczne w T. Polskim w Warszawie, w 1922-24 w T. Miejskim w Lublinie, gdzie 15 II 1923 obchodził jubileusz pięćdziesięciopięciolecia pracy grając rolę Dziadka ("Bolszewicy" W. Sieroszewskiego). W 1925-28 występował jeszcze w T. Miejskich we Lwowie. Od 1931 przebywał w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Cieszył się pewnym uznaniem jako śpiewak. Wg nekrologu w "Scenie Polskiej" ,,o jego fenomenalnej skali głosu świadczy fakt, że z jednakowym powodzeniem śpiewał partie basowe, barytonowe i tenorowe". Prócz wymienionych śpiewał takie partie jak: Janusz ("Halka"), Walenty ("Faust"), Escamillo i Don Jose ("Carmen"), Manrico ("Trubadur"). Jako aktor nie zajął wybitniejszej pozycji; grał takie role jak: Pułaski ("Ksiądz Marek"), Ksiądz ("Wesele"), Korneliusz ("Hamlet").
Bibl.: Owerłło; Pepłowski: Teatr we Lwowie II; TE I; L. Wierzbicki : Opowieść czcigodnego artysty sceny lubelskiej, Lublin 1923; EMTA 1886 nr 166, 1888 nr 246, 1892 nr 454; Ilustr. Prz. teatr. 1920 nr 40/41; Kłosy 1885 nr 1045 (il.); Kur. warsz. 1923 nr 79, 1937 nr 339; Now. ilustr. 1920 nr 47; Scena pol. 1923 nr 1-3, 1939 nr 2/3 s. 696; Afisze, IS PAN; Chomiński.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
