Osoby

BOŻYK Eugeniusz (1 grudnia 1912 Rawa Ruska – 9 maja 1983 Kraków),

scenograf. 

Był synem Michała Bożyka i Pauliny z Fedyków; mężem malarki Haliny Papée-Bożykowej. W 1935–39 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, był m.in. uczniem Władysława Jarockiego i Karola Frycza. Po wybuchu II wojny światowej do 1941 przebywał we Lwowie; był zatrudniony w pracowni dekoratorskiej w Polskim Teatrze Miniatur. Później wrócił do Krakowa, uczył rysunku i śpiewu w szkole handlowej.

Po wyzwoleniu Krakowa spod okupacji niemieckiej, już od 1944 studiował na Akademii Sztuk Pięknych, dyplom u Karola Frycza otrzymał w 1946. Od 1945 i w sezonie 1945/46 był kierownikiem pracowni dekoratorskiej w Starym Teatrze, opracował scenografię do sztuki Zbyt liczna rodzinka (1946). W sezonie 1946/47 był kierownikiem technicznym w Teatrze Siedem Kotów; w Teatrze Wesoła Gromadka wykonał dekoracje do Niebieskiego ptaka według projektu Andrzeja Pronaszki (1946). Z Teatrem Wesoła Gromadka, od lipca 1948 pod nazwą Teatr Młodego Widza, współpracował także w sezonie 1947/48, kiedy projektował dekoracje do Abecadło z pieca spadło i wspólnie z Jerzym Szeskim do Kaloszy szczęścia, oraz w 1951, kiedy wspólnie z Marianem Eilem i Janiną Ipohorską projektował scenografię do Wodewilu warszawskiego. Od 1948 wykładał w Studium Scenografii na Wydziale Architektury Akademii Sztuk Pięknych, a w 1950–55 był adiunktem na Wydziale Scenografii. W 1948–49 wykładał historię sztuki w Państwowej Wyższej Szkole Aktorskiej w Krakowie. W 1954 projektował scenografię do Rigoletta i Hrabiny Maricy dla Opery w Krakowie. 

W 1955–71 mieszkał w Łodzi, pracował w Wytwórni Filmów Fabularnych, w 1956–71 prowadził zajęcia z historii sztuki i charakteryzacji w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej (od 1959 Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna i Filmowa, od 1970 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna). W łódzkim Teatrze Powszechnym projektował scenografie do: Sprytnej wdówki, Intrygi naprędce (1958), Gry interesów (1964), Radziwiłła Panie Kochanku (1967), Ojca królowej (1971) oraz do przedstawień dyplomowych Wydziału Aktorskiego, również wystawionych na tej scenie: Świeczka zgasła, Odludki i poeta, Pierwsza lepsza (1958), Fircyka w zalotach (1960). 

W 1971 objął stanowisko kierownika technicznego Starego Teatru w Krakowie, czasem projektował scenografie, na przykład w Teatrze im. Kruczkowskiego w Zielonej Górze do Brytanika (1976), w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej do Łezternu (1977). 

W latach 50. projektował kostiumy do filmów: Celuloza, Pod gwiazdą frygijską, współpracował jako scenograf m.in. przy Pożegnaniach, Zaduszkach, w latach 60. samodzielnie projektował scenografię do filmów: Wilczy bilet, Głos ma prokurator, seriali telewizyjnych Tomek i pies, Dzieci z naszej szkoły i kilku filmów krótkometrażowych.

Bibliografia

Almanach 1982/83; Helena Papée-Bożykowa, Eugeniusz Bożyk, Piotr Bożyk. Katalog wystawy. Kraków 1975; 10-lecie T. Młodego Widza w Krakowie; J. Jeleniewska-Stasińska, W. Ślesiński: Studenci i absolwenci krakowskiej ASP w 40-leciu PRL, Kraków 1984; Kaszyński: Teatr łódz.; PWST w Krakowie; Woźniakowska; Dz. Pol. 1983 z 12 V; Akt zgonu, Arch. USC Kraków; Akta (fot.), ZASP; Zbiory B., Bibl. Naukowa PAU/PAN Kraków; Almanach 1944–59; www.filmpolski.pl 

Ikonografia

H. Papée-Bożykowa; Portret, akw., repr. katalog: R Papée-Bożykowa, E. Bożyk, P. Bożyk, Kraków 1975.

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.

Biogram w Almanachu Sceny Polskiej

Eugeniusz Bożyk (1 XII 1912 Rawa Ruska - 9 V 1983 Kraków), scenograf, malarz. W l. 1935-39 i 1944-46 studiował w krak. ASP (m. in. u Władysława Jarockiego i Karola Frycza). W l. 1939-41 pracował w pol. T. Miniatur we Lwowie jako art. malarz i kier. pracowni dekoratorskiej. W l. 1941-44 uczył rysunku i śpiewu w szkole podstawowej i handlowej. Po wojnie kończąc studia pracował jako kier. pracowni dekor. w t. krak.: Starym (od 1945), T. "Siedem Kotów" (sez. 1946/47), następnie T. Dramatycznych. Równocześnie działał jako scenograf, m. in. w T. dla Dzieci "Wesoła Gromadka", T. Młodego Widza, Operze i Operetce Krak. (np. montaż "Abecadło z pieca spadło", "Kalosze szczęścia" Andersena, "Wodewil warszawski" Gozdawy i Stępnia, wspólnie z Marianem Eile i Janiną Ipohorską, "Hrabina Marica" Kalmana, "Rigoletto" Verdiego). Od 1948 wykładał w Studium Scenografii przy Wydz. Architektury ASP, w l. 1950-55 był adiunktem na Wydz. Scenografii tej uczelni. W l. 1955-71 działał w Łodzi: pracował w Wytwórni Filmów Fabularnych jako scenograf, wykładał w szkole teatr., współpracował z t., m. in. w T. Powszechnym opracował "Sprytną wdówkę" Goldoniego, "Intrygę na prędce", "Świeczka zgasła", "Odludków i poetę", "Pierwszą lepszą" Fredry, "Fircyka w zalotach" Zabłockiego (warsztaty dyplomowe wydz. aktorskiego PWSTiF w l. 1958-59), "Radziwiłł panie Kochanku" wg Kraszewskiego (1967), "Ojciec królowej" Stawińskiego (1971). W 1971 objął stanowisko kier. technicznego Starego T. w Krakowie, nadal kontynuował działalność scen., m. in. w T. im. Kruczkowskiego w Zielonej Górze przygotował "Brytannika" Racine'a (z Danielem Mrozem, 1976), w T. Polskim w Bielsku-Białej "Łeztern" Erola i Gorzelskiego, 1977. Był autorem prac z dziedziny techniki teatr.

Źródło: Almanach Sceny Polskiej 1982/83, tom XXIV, Wydawnictwa artystyczne i Filmowe, Warszawa 1987