Mieczysław Borowski
BOROWSKI Mieczysław, także Michel B. (10 IX 1908 Warszawa - 15 VII 1976 Buenos Aires), tancerz, choreograf, dyrektor teatru. Był mężem Nelidy Cendra de Borowski, ojcem tancerki Ireny Borowskiej. Uczeń szkoły baletowej W. Petrakiewicz w Warszawie; na popisie szkolnym 29 XI 1925 w T. Nowości został wyróżniony w tańcu chińskim. W końcu 1925 i w pierwszej poł. 1926 należał do zespołu baletowego pod kier. W. Petrakiewicz w warsz. T. Niewiarowskiej; w przedstawieniu inaugurującym działalność tego teatru (25 XII 1925) wystąpił w roli Dolara w scenie baletowej w operetce "Księżniczka dolarów". Od jesieni 1926 do 1928, a najprawdopodobniej do końca istnienia zespołu w 1929, był tancerzem Ballets Russes S. Diagilewa. Z grupą pol. tancerzy Diagilewa 11 i 18 VIII 1927 występował w Warszawie w cyrku; tańczył wówczas pas de trois do muz. P. Czajkowskiego. W 1930 występował krótko w t. Olimpia w Paryżu w zespole baletu ros., m.in. w "Sylfidach". Później należał do zespołów Ballets Russes de Monte Carlo W. de Basila i R. Bluma. Odbył wielkie tournee w Ameryce Południowej; występował w Peru, Chile, Urugwaju i Argentynie. W 1932 osiadł na stałe w Argentynie. Do 1938 był pierwszym tancerzem i choreografem baletu Teatro Colon w Buenos Aires. Tańczył tu m.in. główne partie w baletach: "Drewniany książę", "Trójkątny kapelusz", "Apollo i muzy", "Legenda o Józefie". Następnie przez wiele lat był dyr., reżyserem, choreografem i pedagogiem Teatro Argentino w La Plata. Po powrocie do Buenos Aires był w Teatro Colon choreografem oraz prof. szkoły baletowej w działającym przy tym teatrze Instituto Superior de Arte (prowadził katedrę doskonalenia tancerzy). Przez kilkanaście lat był kier. tej szkoły, którą po śmierci B. nazwano jego imieniem. Jesienią 1969 miejscowe Tow. Przyjaciół Tańca (Association Amigos de la Danza) zorganizowało dla niego specjalne przedstawienie jubileuszowe w Buenos Aires. Według opinii prasy argentyńskiej, był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli tańca klasycznego w tym kraju, ogromnie cenionym tancerzem, choreografem i pedagogiem. Położył duże zasługi dla rozwoju argentyńskiego baletu.
Bibl.: Mamontowicz-Łojek: Terpsychora; Comoedia 1926 nr 3; Ilustr. Kur. Codz. 1937 nr 6 (il.); Kur. Warsz. 1925 nr 336; Ruch Muz. 1972 nr 14; Życie Warsz. 1979 nr 269 (P. Chynowski; il.).
Ikon.: Fot. - Arch. Dok. Mech.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
