Milan Zuna
ZUNA Milan (24 XI 1881 Novy Bydźov w Czechach - 3 V 1960 Praga), dyrygent czeski działający w Polsce. Uczył się gry na skrzypcach i kompozycji w konserwatorium w Pradze. Ok. 1898 zaczął tam występować jako dyrygent chórów, potem pracował jako skrzypek, a następnie dyrygent orkiestr symfonicznych. W 1906 dyrygował gościnnie w Filharmonii Warszwskiej. Od 1907 działał głównie jako dyrygent operowy, najpierw w Pradze, potem w Zagrzebiu. W 1914 i w 1916-19 był dyrygentem T. Miejskiego we Lwowie, w sez. 1919/20 T. Wielkiego w Poznaniu. W 1920-23 kierował operą w Bratysławie. W 1923-26 był pierwszym dyrygentem w T. Miejskich we Lwowie, w 1926-1930 dyrygentem i kierownikiem opery w T. Polskim w Katowicach, w 1927 i 1928 dyrygował gościnnie w T. Wielkim w Warszawie. W sez. 1930/31 był znów dyrygentem T. Miejskich we Lwowie, a w sez. 1931/32 T. Wielkiego w Warszawie. Następnie wrócił do Czechosłowacji, gdzie był dyrygentem (w 1939-43 także zastępcą dyrektora) opery w Pradze, w 1945-46 organizatorem i dyrygentem opery w Libercu, w 1946-51 dyrektorem opery w Bratysławie. Działając w Polsce propagował muzykę czeską. Przełożył na język pol. libretta kilku oper, m.in. "Rusałki", "Czarta i Kasi". Dyrygował m.in. "Sprzedaną narzeczoną", "Jenufą", "Rusałką", a także "Halką", "Aidą", "Faustem". W Czechosłowacji natomiast wprowadzał opery pol. m.in. przetłumaczył na język słowacki libretto "Halki". Był też cenionym pedagogiem. W Polsce wykładał m.in. w szkołach muz. we Lwowie, Poznaniu i Katowicach.
Bibl.: Błaszczyk: Dyrygenci (ikon., il.); Ćeskoslovensky hudebni slovnik t. II, Praha 1965; SMP; Sobański: Teatr pol. na Śląsku (il.).
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
