Halina Rapacka
RAPACKA Halina, właśc. Helena Felicja R., zamężna Kazimierczakowa (3 V 1901 Warszawa - 21 I 1979 Londyn), aktorka, śpiewaczka. Była córką Wincentego Rapackiego-syna (zob. t. 1) i Heleny z Zimajerów, wnuczką Adolfiny Zimajer (zob. t. 1), siostrą Adama Rapackiego (zob. t. 1) i -> Wincentego Rapackiego. Zaczęła występować w 1916; latem t.r. w Zakopanem wraz z babką i matką brała udział w tzw. "Wieczorze trzech pokoleń"; takie objazdy rodzinne jej babka organizowała też w 1917 i 1918. W 1917 występowała w Warszawie w t. Miraż, na przeł. 1917 i 1918 w zespole kierowanym przez Żegańskiego w sali kina Sfinks, latem 1919 i w sez. 1919/20 w t. Miraż (w lipcu była z nim w Kielcach). W 1921-22 i 1923-25 grała w T. Miejskich we Lwowie w operetkach. Po powrocie do Warszawy występowała w teatrach: Nowości (kwiecień 1926), Mignon (wrzesień 1926), Eldorado (1927), a od 20 V 1927 była w zespole t. Mignon, we wrześniu t.r. w t. Nietoperz, w lecie 1928 w T. Letnim, w sez. 1928/29 w t. Qui Pro Quo, jesienią 1929 w Operetce Reprezentacyjnej, wiosną 1930 w Operetce Warsz. i w t. Ananas, w sierpniu i wrześniu w Morskim Oku, w październiku w T. Letnim. W maju 1931 występowała w Poznaniu w t. Metropolis, od 16 VI w warsz. Bagateli, od lipca t.r. do stycznia 1932 w t. Nowy Ananas, od lutego do kwietnia w T. Miejskim w Łodzi, a od maja w Warszawie w t. Znicz, od stycznia do maja 1933 w warsz. t. Bomba, w lipcu 1933 zapowiadała piosenki Miry Zimińskiej w kawiarni IPS (Instytut Propagandy Sztuki). Była popularną śpiewaczką i aktorką kabaretową; grała takie role, jak: Nitouche ("Nitouche"), Liza ("Hrabia Marica"), Polly ("Opera za trzy grosze"), Maryla ("Papa się żeni"). Występowała też w filmach polskich. Potem opuściła scenę (choć jeszcze w 1934 występowała w radiu) i zajęła się pisaniem (używała pseud. Feliks). W okresie okupacji niem. pisała sztuki dla t. jawnych (np. "Moja panna żona", "Jego trzy miłości", "To nie ja, to ona", "Buchalteria miłości"). W 1941 wzięła udział w ogłoszonym przez niem. wydział propagandy konkursie na sztukę "przeciw-tyfusową" i antysemicką; zdobyła pierwszą nagrodę za sztukę "Kwarantanna", wystawioną przez T. Objazdowy Generalnego Gubernatorstwa (1942), potem m.in. w Warszawie w kinie Urania (sierpień 1943) i w Starym T. w Krakowie (wrzesień 1943). W 1944, po wybuchu powstania warsz., wyjechała na roboty do Bregenz w Austrii. W 1948, dzięki pomocy brata Wincentego R., zamieszkała wraz z matką w Londynie; uczestniczyła w życiu lit. emigracji; również tam wyszła za mąż. Bibl.: Bibliografia dramatu; Gajek: Brecht; Krasiński: Warsz. sceny; Marczak-Oborski: Teatr czasu wojny; O teatrze i dramacie, Wrocław 1988 (Z. Jasińska); Orlicz s. 441 (il.); Sempoliński: Wielcy artyści; Warnecki; Kur. Warsz. 1919 nr 137, 150, 224, 1926 nr 104, 1928 nr 207, 228, 1929 nr 80, 1930 nr 292, 1931 nr 12, 189, 1932 nr 16, 95, 147; Pam. Teatr. 1963 z. 1-4 s. 32, 176 (il.), 177; Scena Pol. 1922 z. 11, 12; Tydzień Pol. (Londyn) 1979 nr 4; Afisze, IS PAN; Afisze, programy, archiwum Rapackich (sygn.D. 539 III), MTWarszawa. Ikon.: Fot. - IS PAN, MTWarszawa. Film.: 1929 - Policmajster Tagiejew (f.); 1933 - 10% dla mnie (f.). Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
