Wacław Gurynowicz
GURYNOWICZ Wacław (22 VI 1865 Włocławek - lipiec 1943 Łódź), aktor. Debiutował w 1888 w Radomiu w zespole L. Dobrzańskiego i J. Reckiego. W lecie 1889 występował w warsz. t. ogr. Alhambra, w 1890 w zespole M. Filippi-Jóźwiakowskiej w Radomiu i Lublinie oraz w zespole Ł. Kościeleckiego w Lublinie i Petersburgu, w lecie 1891 w warsz. t. ogr. Promenada oraz w Łodzi. Od sez. 1891/92 zaangażował się do zespołu L. Czystogórskiego, w którym pozostawał do 1894, występując m.in. w Lublinie, Radomiu, Kielcach i warsz. t. ogr. Wodewil (1892), Eldorado (1893). W 1894 występował w Łodzi, a w sez. 1895/96 należał do zespołu B. Mareckiego. Od 1897 był stale związany z T. Miejskim w Łodzi; występował w nim przez przeszło czterdzieści lat - aż do wybuchu II wojny światowej. Tylko latem 1906 i w maju 1908 występował w zespole M. Gawalewicza w Filharmonii w Warszawie. 10 III 1923 obchodził na scenie łódz. T. Miejskiego trzydziestopięciolecie pracy scen. w roli Millera ("Intryga i miłość").
Był wysoki i szczupły, na scenie odznaczał się dobrą dykcją, naturalnością i oszczędnym gestem. Grał początkowo role komicznych amantów, później wyspecjalizował się w charakterystycznych epizodach. Celował w rolach Żydów, a także wszelkiego rodzaju pyszałków. Role: Marszelik ("Małka Szwarcenkopf"), Żyd ("Wesele"), Twardosz ("Dożywocie"), Strudel ("Gałganduch, czyli Trójka hultajska"), Morton ("Maria Stuart" F. Schillera), Grzegorz ("Damy i huzary"), Filip ("Grube ryby"). W początkach kariery w zespołach prowincjonalnych śpiewał niekiedy w operach, m.in. Dziembę ("Halka"). Był zasłużonym członkiem ZASP.
Bibl.: Fallek: Cztery sezony; Rocz. artyst.-lit., Łódź 1899 s. 30; Scena pol. w Łodzi s. 19; Teatr Miejski w Łodzi 1922-1927, [Łódź 1927]; Kur. łódz. 1923 nr 70; Pam. teatr. 1963 z. 1-4 (Straty osobowe t. pol.); Scena pol. 1923 z. 1-3; Krzesiński: Raptularz. Ikon.: Fot. - zb. S. Dąbrowskiego.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
