Marian Kiernicki
KIERNICKI Marian (18 IX 1864 Śniatyń - 24 IV 1945 Skolimów), aktor. Był synem Aleksandra i Józefiny K., mężem -> Dominiki K. W 1884-92 (do maja 1892) występował w t. ukr. Tow. Ruska Besida pod dyr. J. Biberowicza, m.in. w Brzeżanach, Stanisławowie, Złoczowie. We wrześniu 1888 ożenił się z aktorką Dominiką Wiśniewską. W 1893-94 grał w zespole J. Myszkowskiego m.in. w Tarnowie, w 1894-95 w t. lwow., w lecie 1895 w warsz. t. ogr. Nowości, w sez. 1895/96 w Lublinie w zespole F. Felińskiego, w lecie 1896 w warsz. t. ogr. Belle Vue, w sez. 1896/97 w Kielcach w zespole najpierw M. Rejterowicza, potem Danielewicza, w 1897-99 w t. łódz., w sez. 1899/1900 w T. Ludowym w Warszawie (miał tu emploi "komika"), w 1902 w Częstochowie pod dyr. E. Kupieckiego, w 1903 w zespole objazdowym J. Puchniewskiego, w 1904 w Lublinie, Łodzi i Żyrardowie, od czerwca 1906 i w sez. 1906/07 w T. Małym w Filharmonii w Warszawie, następnie w 1907 w objazdowym zespole K. Kamińskiego, w sez. 1907/08 i jesienią 1909 znowu w warsz. T. Małym, w 1908 i 1910 w Wilnie, w sez. 1910/11 w T. Popularnym w Łodzi, w 1911 w Płocku, w 1912 w T. Zjednoczonym w Warszawie, w 1913 w T. Polskim w Wilnie i z zespołem t. wil. w marcu 1913 gościnnie w Petersburgu, w sez. 1913/14 i 1914/15 w Kijowie w T. Polskim pod dyr. F. Rychłowskiego. Później występował stale w Warszawie; od sierpnia do października 1915 w T. Bagatela-Nowy, w 1915-17 w T. Małym, w 1920-24 w T. Reduta, wiosną 1924 w T. im. Słowackiego w Krakowie, w 1924-26 w T. im. Bogusławskiego (jesienią 1925 i w czerwcu 1926 dorywczo w T. Małym). 20 XII 1924 obchodził w lokalu Zarządu Gł. ZASP jubileusz pracy scenicznej. W sez. 1926/27 występował w T. Ćwiklińskiej i Fertnera, a od marca 1927 do 1933 w T. Miejskich. Ostatnie lata życia spędził w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Grał role charakterystyczne, m.in. Grzesia ("Czartowska ława"), Doktora ("Konfederaci barscy"), Kubę ("Zagroda Sobkowa"), Fujarkiewicza ("Dom otwarty"), Psa ("Czupurek"), Wójta ("Nowy Don Kiszot"), Dulskiego ("Moralność pani Dulskiej"), Bartosa ("Pastorałka"), Kowalenkę ("Kniaź Patiomkin"), Konstantego ("Lekkoduch"), Dziada ("Sędziowie").
Bibl.: Kaczorowska-Herman: T. Popularny; Rocz. artyst.-lit., Łódź 1899 s. 28; Simon: Spis przedstawień Reduty; Szczublewski: Artyści i urzędnicy; Kur. warsz. 1895 nr 227; Scena pol. 1925 z. 4; Afisze i programy, IS PAN; Afisze, Bibl. Jagiell.; Straus: Repertuar 1915-16; Materiały R. Pylypczuka, Kijów.
Ikon.: Fot. w rolach - MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973