Joanna Głowacka
GŁOWACKA Joanna, zamężna Litwinowicz (13 III 1939 Warszawa - 13 V 1970 Zielona Góra), lal-karka. Była córką Stanisława G. i Zelmy z domu Scheuschner, żoną Longina Litwinowicza (od 1965). Po wojnie do 1951 mieszkała w Łodzi, nast. w Jeleniej Górze, gdzie w 1958 ukończyła lic. ogólnokształcące. W 1958 rozpoczęła studia w łódź. PWSA, które przerwała w 1959. Od 1 X 1959 do 31 VIII 1963 należała do pomocniczego zespołu aktorskiego T. Lalek Groteska w Krakowie. W sez. 1963/64 (do 2 V 1964) była aktorką Sceny Lalkowej Lubuskiego T. im. Kruczkowskiego w Zielonej Górze, który opuściła w związku z pogarszającym się stanem zdrowia; od 1 I 1965 do końca sez. 1966/67 ponownie związała się z tą sceną. W dniu 7 IX 1966 zdała w Warszawie egzamin eksternistyczny, uzyskując uprawnienia aktora-lalkarza (egzamin praktyczny zdała w 1962). W ostatnich dwóch sez. występowała rzadko. Po odejściu z teatru nie podjęła ze względów zdrowotnych żadnej pracy. Role: Dziewczynka ("Męczeństwo Piotra Oheya"), Wiewiórka ("Zabawny wyścig"), Dziewucha-Kłamczucha ("Buty pani czarownicy"), Maciek ("Złota rybka"), Krasnoludek ("Pan listonosz Stempelek"), Dworka ("Czarodziejski bęben"), Joasia ("Gospoda "Pod czarnym wąsem"), Pacusia ("Tajemnicza szuflada").
Bibl.: Akta, T. Lalki i Maski Groteska Kraków i Lubuski T. im. Kruczkowskiego Zielona Góra; Programy, afisze, IS PAN.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
