Ryszard Fabiński
FABIŃSKI Ryszard (7 lutego 1914 Warszawa – 28 kwietnia 1997 Warszawa),
śpiewak.
Był synem Wacława Fabińskiego i Michaliny z Grzybowskich; mężem Jadwigi z domu Gajcy (ślub 30 października 1947 w Bytomiu). Po zdaniu matury w Gimnazjum T. Niklewskiego w Warszawie, brał lekcje śpiewu u Wacława Brzezińskiego. W 1935–36 odbył służbę wojskową w Słonimiu. Potem wyjechał na studia wokalne do Rzymu. Wybuch II wojny światowej zastał go we Włoszech, skąd przedostał się do Francji, tu wstąpił do Armii Polskiej. Brał udział w walkach na terenie Francji, w czerwcu 1940 został ciężko ranny i wzięty do niewoli, wkrótce zwolniony, wyjechał na południe. Po rekonwalescencji zaczął występy w teatrach muzycznych, m.in. w Nicei, Avignonie, potem przebywał w Lyonie i Lille; brał udział w koncertach na rzecz Czerwonego Krzyża.
Po wojnie wyjechał do Paryża, gdzie w 1945–46 kontynuował studia wokalne w Konserwatorium Colonne. Po powrocie do kraju, w 1946–47 występował w Polskim Radiu. Od 1 września 1948 do 31 grudnia 1953 był solistą Opery Śląskiej w Bytomiu; wykonywał partie barytonowe, jak: Janusz (Halka), Fryderyk (Lakmé), tytułową w Rigoletcie, Hrabia Waldstein i Stanisław August Poniatowski (Casanova), Belcore (Napój miłosny), Swat (Rusałka), tytułową w Eugeniuszu Onieginie, Sharpless (Madame Butterfly). Od 1 stycznia 1954 do przejścia na emeryturę 31 sierpnia 1980 należał do zespołu Operetki Warszawskiej (do 1 stycznia 1955 Teatr Nowy Komedia Muzyczna), gdzie grał liczne role, przeważnie charakterystyczne i komediowe, jak: Vogl (Domek trzech dziewcząt, 1954), Pappacoda (Noc w Wenecji, 1955), Baron de Gondremark (Życie paryskie, 1955), Baron d’Aubrais (Cnotliwa Zuzanna, 1956), Agamemnon (Piękna Helena, 1957), Albert (Fajerwerk, 1958), Frank (Zemsta nietoperza, 1958), Reżyser (Mam’zelle Nitouche, 1960), Mirko Zeta (Wesoła wdówka, 1964), Wawrzyniec (Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale, 1966), Imam (Miłość szejka, 1970), Sędzia (Pan Pickwick, 1974), Proboszcz (Trzej muszkieterowie, 1975), Kikin (Popłoch wśród dziewcząt, 1976), Baron (Księżniczka czardasza, 1980). Na emeryturze, do 1989 pracował w Operetce jako pedagog.
Bibliografia
Almanach 1997/98; Opera Śląska 1945–55; Panek: Operetka; Pół wieku Opery Śląskiej 1945–2000 (il.); Sempoliński: Druga połowa; Gaz. Wyb. 1997 nr 153, Akt ślubu nr 783/1947 i zgonu nr IV/1703/1997, Arch. USC Warszawa; Akta, T. Muzyczny Roma Warszawa, ZASP (fot.); Almanach 1944–59.
Ikonografia
J. Żebrowski: F. jako Vogl (Domek trzech dziewcząt), karyk. rys., repr. Express Wiecz. 1954 nr 66; Fot. – IS PAN.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
