Ludwik Hładyłowicz
HŁADYŁOWICZ Ludwik, Mikołaj, także L. Hładycz (28 II 1885 Kołomyja - 11 I 1967 Katowice), dyrygent. Był synem Adolfa H. i Ludwiki z Bieszczyków, mężem śpiewaczki Janiny H. z domu Sęk. Kształcił się w Konserwatorium Galicyjskiego Tow. Muz. we Lwowie (u S. Niewiadomskiego i M. Sołtysa), nast. w Niemczech. W 1910-14 był dyrygentem teatr, w różnych miastach Niemiec oraz w t. niem. Łotwy i Estonii (m.in. w Libawie, Rewalu, Dorpacie). Od 1917 pracował w Saratowie (jako dyrygent orkiestr teatr.), potem w Kijowie (jako akompaniator). W 1922 działał we Lwowie jako dyrygent teatralny. W 1925-26 był kapelmistrzem w objazdowym zespole operowym, kierowanym przez T. Wierzbickiego. W sez. 1926/27-1930/31 należał do zespołu operowego T. Polskiego w Katowicach. W 1932/33 był kier. muz. przedstawień operetkowych w T. Miejskim Bydgoszczy (m.in. "Córka pani Angot", "Peppina", "Kobieta, która wie, czego chce"). W 1935 został korepetytorem solistów w T. Wielkim w Warszawie. W 1945-51 mieszkał w Bielsku; pracował tam w średniej szkole muz. i prowadził chór "Echo", z którym przygotował prem. "Halki" (25 V 1947) z udziałem solistów Opery Śląskiej oraz jego żony, która śpiewała partię Zofii. Od 1951 mieszkał w Katowicach i pracował jako instruktor muz. w Pałacu Młodzieży.
Bibl.: Błaszczyk: Dyrygenci; Formanowicz; Kaczyński: Dzieje "Halki"; Sobański: Teatr Pol. na Śląsku: Kur. Warsz. 1925 nr 353; Akt zgonu nr 91/1967/1, USC Katowice.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
