Osoby

GRAJEWSKI Edward (10 III 1911 Wilno - 3 II 1975 Łódź), scenograf. Był synem Jana i Bronisła­wy Grajewskich. Ukończył w Wilnie trzyletni In­stytut Malarstwa Artyst. im. F. Smuglewicza. W 1932-39 wykonywał projekty scenograficzne dla wil. T. Lutnia. W czasie II wojny świat. pracował jako malarz pokojowy. W 1945 mieszkał w Toruniu, potem przeniósł się do Łodzi i współpracował z miejscowym T. Komedii Muzycznej Lutnia. Na sce­nie tej od 1946 do 1950, wraz z J. Galewskim, opracował scenografię większości wystawianych operetek. W sez. 1948/49 współpracował też z łódz. T. Osa ( wspólnie z Galewskim scenografia "Jadzi wdowy"), a w 1950 z T. Muzycznym w Lublinie (również z Galewskim scenografia trzech operetek: "Barona cygańskiego", "Ptasznika z Tyrolu" i "Niespokojnego szczęścia"). W Lublinie w 1951-53 i 1956-59 współpracował też z T. Muzycznym (nast. Ope­retką); opracował m.in. dek. do "Krainy uśmiechu", "Zabobonu, czyli Krakowiaków i Górali", "Rosę Marie", "Wesołej wdówki".
Bibl.: Almanach 1974/75; Kaszyński: Teatr łódź.; 40 lat sceny operetkowej w Łodzi; Operetka w Lublinie 1947-68; Programy, IS PAN; Akta, ZASP.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994