Osoby

Stanisław Lachowicz (4 IX 1920 Tar­nów - 13 IX 1984 Kraków), śpiewak, reży­ser, muzykolog, pedagog, publicysta i popu­laryzator muzyki. W 1952 ukończył studia muzykologiczne na UJ, a w 1955 teorię mu­zyki w PWSM w Krakowie oraz tamże kla­sę śpiewu Włodzimierza Kaczmara. Cała je­go działalność art. związana była od 1954 z Operą Krakowską. W swym repertuarze miał m.in. następujące partie basowe: Dziemba ("Halka" Moniuszki), Sparafucile ("Rigoletto" Verdiego), Łagoda ("Verbum nobile" Moniusz­ki), Don Pasquale ("Don Pasquale" Donizettiego), Sancho ("Don Kichot" Masseneta), Basilio ("Cyrulik sewilski" Rossiniego), Skołuba ("Straszny dwór" Moniuszki), Mefisto ("Faust" Gounoda), Leporello ("Don Juan" Mozarta), Warłaam ("Borys Godunow" Musorgskiego), Fi­lip II ("Don Carlos" Verdiego). Na Scenie Operowej przygotował (kier. muz,, insceniza­cja i reżyseria) "Zamek na Czorsztynie" Kurpińskiego (1961), "Widma" Moniuszki, "Konra­da Wallenroda" Zeleńskiego (1969), "Don Cur­iosa" Verdiego (1972 i wzn. w 1976), oraz jubileuszowe przedstawienie z okazji dwóch setlecia przedstawień operowych w Krakowie - "Zemira i Azor" Gretry'ego (1983). Re­żyserował też widowiska estradowe, brał udział w licznych imprezach muz. w kraju i za granicą (montaże operowe, koncerty z orkiestrami filharmonicznymi, półrecitale), przy­gotowywał audycje popularyzatorskie, dotyczące zwłaszcza dziejów opery w Krakowie, nagrania w radio i telewizji. Był autorem jubileuszowego opracowania "Dwadzieścia lat Opery i Operetki w Krakowie 1954-1974" (1975). W maszynopisie pozostawił rozprawy o powojennej historii t. muz. w Krakowie, o muzyce w okupowanym Krakowie i mono­grafię Włodzimierza Kaczmara. Źródło: Almanach sceny polskiej 1984/85. Tom XXVI. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe - Warszawa 1989.