Osoby

FEDEROWICZ Edward (15 marca 1907 Lwów – 18 lutego 1985 Chorzów),

śpiewak. 

Był synem Władysława, maszynisty kolejowego, i Katarzyny Fedorowiczów^[1]. Do 1945 mieszkał we Lwowie. W 1924 zdał maturę w liceum handlowym i zaczął pracę jako urzędnik na kolei. Równocześnie uczył się śpiewu w Szkole Muzycznej im. Paderewskiego, statystował w Teatrach Miejskich i brał udział jako chórzysta w organizowanych dorywczo przez Romana Wragę przedstawieniach operowych. 

Po wybuchu II wojny światowej, w 1939 został zaangażowany jako chórzysta do Państwowego Ukraińskiego Teatru Opery i Baletu, gdzie pracował do 1941. W czasie niemieckiej okupacji miasta był urzędnikiem pocztowym. W sierpniu 1944 wstąpił do zespołu Polskiego Teatru Dramatycznego i grał role epizodyczne w kilku przedstawieniach. W 1945 z zespołem tym przyjechał do Katowic i od czerwca tego roku został chórzystą w Operze Katowickiej w Bytomiu, od 1 grudnia 1949 pod nazwą Opera Śląska i pozostał w tym zespole do 31 października 1972. Był artystą chóru, który występował także w niewielkich rolach basowych i barytonowych, takich jak: Zuniga (Carmen), Benoit (Cyganeria), Wagner (Faust), Notariusz (Don Pasquale), Hrabia Ceprano (Rigoletto), Chiari (Casanova), Łowczy (Rusałka), Wieśniak (Fra Diavolo), Stary Cygan (Trubadur), Marcin Brzechwa (Zaczarowane koło Jerzego Gablenza), Kucharz (Kawaler srebrnej róży), Chłop (Krutniawa). W niektórych rolach występował przez wiele lat, np. jako Dudziarz w Halce (od 1945), Skołuba w Strasznym dworze (od 1946). 

Bibliografia

Almanach 1984/85; Linert: T. Śląski; Opera Śląska 1945–55; Pół wieku Opery Śląskiej 1945–2000; Wydrzyński s. 63; Pam. Teatr. 1963 z. 1–4 s. 268; Akta (fot.), ZASP; Almanach 1944–59.

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.

Biogram w Almanachu Sceny Polskiej

Edward Federowicz (15 III 1907 Lwów - 18 II 1985 Chorzów), śpiewak. W pierwszej połowie 1945 należał do chóru Śląskiego T. Muzycznego, działającego parę miesięcy w Katowicach, następnie wszedł w skład zespołu nowo utworzonej Opery Śląskiej w Bytomiu (wówczas jeszcze pn. Opera Katowicka) i wziął udział w inauguracyjnym przedstawieniu "Halki" Moniuszki, w partii Dudziarza (14 VI 45). W sez. 1945/46 był równocześnie członkiem kwartetu wokalnego T. Śląskiego w Katowicach i brał udział w przedstawieniach tego t., np. "Misja Mr Perkinsa do kraju bolszewików" Korniejczuka (Żołnierz IV), "Krawiec w zamku" Armonda i Marchanda (w tercecie wokalnym). Będąc chórzystą Opery Bytomskiej (do 1972) występował wielokrotnie jako solista w obsadach premierowych i dalszych spektakli. Śpiewał partie basowe i barytonowe, takie jak Komisarz rządowy ("Madame Butterfly" Pucciniego), Skołuba ("Straszny dwór" Moniuszki), Zuniga ("Carmen" Bizeta), Bernard i Alcindor ("Cyganeria" Pucciniego), Hr. Ceprano ("Rigoletto" Verdiego), Stary Cygan ("Trubadur" Verdiego), Brandner ("Faust" Gounoda), Notariusz ("Don Pasquale" Donizettiego). Źródło: Almanach sceny polskiej 1984/1985. Tom XXVI. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe - Warszawa 1989.