Osoby

Stefan Śledziński, także Lidzki-Śledziński (8 VIII 1897 Żytomierz - 19 VI 1986 Warszawa), dyrygent, pedagog. W 1924 ukończył studia w Konserwatorium Warszawskim w zakresie dyrygentury, pod kier. Henryka Melcera, studia muzykologiczne na UJ u Zdzisława Jachimeckiego uwieńczył w 1932 doktoratem. Od 1925 działał w Wilnie, gdzie sprawował dyrekcję orkiestry wojskowej, ponadto współpracował z zespołem operowym Adama Ludwiga. Jesienią 1926 przygotował (kier. muz.) wspólnie z nim pierwszą dwuaktową wersję "Halki" Moniuszki w wil. Reducie, prezentowaną następnie w sez. letnim 1927 przez zespół tego t. w objeździe (Grodno, Lida, Równe, Brześć, Pińsk, Wołkowysk, Łuniniec). Do utworu Moniuszki wracał jeszcze wielokrotnie w następnych latach. Po przybyciu do Warszawy w 1927 objął, jako major kier. reprezentacyjnej orkiestry 36 pp Legii Akademickiej oraz rozpoczął pracę pedagogiczną w wyższych uczelniach muz. Kontynuował współpracę z t., m. in. w l. 1932-39 z polską Operą Ludową (kier. muz. spektakli w Domu Żołnierza na Pradze, w kinie Kometa na Woli, w sez. letnich w T. na Wyspie w Łazienkach). Był żołnierzem AK (pseud. Orzechowski), uczestnikiem powstania warsz., jeńcem oflagu. Po II wojnie organizował szkolnictwo muz. na Wybrzeżu, był dyr. PŚSM (1946-47), kier.at. Filharmonii Bałtyckiej, współinicjatorem Opery Bałtyckiej w Gdańsku (1946-49), profesorem, prorektorem, od 1947, a od 30 III 50 do 28 II 51 rektorem PWSM w Sopocie. Wspólnie z Iwo Gallem przygotował (kier. muz.) spektakl Halki inaugurujący działalność Studia Muzyczno-Dramatycznego przy T. Wybrzeże w Gdańsku (24 VIII 49). Po przeniesieniu się do Warszawy w 1951 wykładał przedmioty teoretyczne w PWSM, publikował prace muzykologiczne, pod jego red. ukazała się wielokrotnie wznawiana Mała encyklopedia muzyki. W l. 1960-72, przez 6 kadencji, pełnił funkcję prezesa Zw. Kompozytorów Polskich.

Źródło: Almanach sceny polskiej 1985/86. Tom XXVII. Wydawnictwo Naukowe PWN - Warszawa 1993.