Aristodemo Sillich
SILLICH Aristodemo, Arystydes (22 I 1852 Triest - 1943 Triest), śpiewak. Był ojcem dyrygenta Jerzego S. Początkowo był urzędnikiem w Trieście. Śpiewu uczył się u H. Friedricha. Debiutował w Mediolanie w T. Manzoni, gdzie od razu zdobył uznanie publiczności. Z kolei występował w Petersburgu w Operze Cesarskiej, we Włoszech w Mediolanie i Turynie, w Buenos Aires, znowu na wielu scenach włos.: w T. Fenice w Wenecji, T. Comunale w Bolonii, T. San Carlo w Neapolu, T. Verdi w Padwie, T. Massimo w Palermo, T. alla Scala w Mediolanie. W 1890 przyjechał na gościnne występy do Warszawy i 17 IV 1890 wystąpił w WTR w partii Księcia Ferrary ("Lukrecja Borgia"). Po ok. dziesięciu występach na scenie warsz., jesienią 1890 został zaangażowany do zespołu opery WTR i pozostał tu do 1906, tylko niekiedy wyjeżdżając na gościnne występy za granicę, m.in. w 1899 do Petersburga. W repertuarze miał ponad sześćdziesiąt partii operowych, z czego ok. czterdzieści sześć śpiewał w Warszawie. Do najznakomitszych należały takie jak: Marcel ("Hugonoci"), Mefisto ("Faust"), Da Silva ("Ernani"), Sparafucile ("Rigoletto"), Kardynał Brogni ("Żydówka"), Bertram ("Robert Diabeł"), Ramfis ("Aida"), Leporello ("Don Juan"), Kasper ("Wolny strzelec"), Hunding ("Walkiria"), Don Diego ("Afrykanka"), Don Basilio ("Cyrulik sewilski"). Śpiewał przede wszystkim partie basowe, ale duża skala głosu pozwalała mu też na wykonywanie partii barytonowych. 30 V 1906 otrzymał przedstawienie benefisowe w T. Wielkim, na którym śpiewał m.in. fragm. partii Stolnika ("Halka"); 5 VI tego roku wystąpił na scenie warsz. po raz ostatni. Recenzent "Kuriera Warszawskiego" (1906) pisał: "Powodzenie towarzyszyło stale wszystkim jego występom. Obdarzony wyjątkowo silnym, pięknym i dobrze wyrobionym głosem, imponował potęgą olbrzymią swego basu tubalnego szerokim kołom publiczności". W czasie pobytu na scenie warsz. śpiewał zasadniczo w języku włos., jednak z czasem nauczył się języka pol. i niekiedy wykonywał także swe partie po polsku. W Warszawie występował również często na koncertach. W 1906 opuścił Polskę i zamieszkał na stałe w Trieście. Z życia artyst. wycofał się w 1922.
Bibl.: Owerłło; SMP; EMTA 1890 nr 341, 342, 343, 344, 347, 375, 1901 nr 13 (il.), 1903 nr 12 (il.); Kur. warsz. 1906 nr 145, 149; Pam. teatr. 1963 z. 1-4 (Straty osobowe t. pol.).
Ikon.: Fot. pryw. i w rolach - IS PAN, MTWarszawa, SPATiF.
Źródło: słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
