Tadeusz Markowski
MARKOWSKI Tadeusz, także T. Markowski-Szeliga (9 XII 1890 Lwów - 20 IX 1962 Łódź), dyrygent, kierownik muz. teatru. Był synem Tomasza i Marii M., mężem Elżbiety z Iwonieckich. Kształcił się w Konserwatorium Galicyjskiego Tow. Muz. we Lwowie w grze na fortepianie, teorii, a w dyrygenturze u M. Sołtysa, studiował prawo w Wiedniu i we Lwowie. W 1910-18 był korepetytorem w operze Tow. im. Moniuszki w Stanisławowie. Następnie działał w Tow. Operowym w Krakowie, w lecie 1920 z zespołem T. Wielkiego z Lublina występował na scenie T. Wodewilowego we Lwowie (dyrygował fragm. "Polskiej krwi", "Miłości cygańskiej", "Pepity"); a od 1922 w Warszawie. Był kier. muz. kabaretu artyst. Stańczyk (1922-25), akompaniował tam na fortepianie; dyrygował też w T. Nowości. W 1925 (luty-sierpień) odbył jako dyrygent tournee po Europie i Afryce Północnej z zespołem F. Parnella. W sez. 1925/26 był dyrygentem działu opery T. Polskiego w Katowicach. Od 1927 pracował jako prawnik w administracji komunalnej w Sokalu, prowadząc tam zarazem orkiestry i chóry. W 1945 znalazł się w Łodzi, gdzie współpracował m.in. z T. Syrena. Od 1 IX 1949 do 30 IX 1967 pracował w Operze wrocł. na stanowisku chórmistrza. Współpracował sporadycznie z Połączonymi T. Muzycznymi w Łodzi (np. dyrygował orkiestrą w programie satyrycznym "Objeżdżalnia społeczna", 1952). Po przejściu na emeryturę mieszkał w Łodzi, współpracował tam z t. dram. komponując ilustracje muz. do przedstawień, m.in. "Sprawiedliwi ludzie", T. im. Jaracza - 1954; "Liliom" T. Satyry - 1958; "Kariera" S. Powołockiego, T. 7.15 - 1960; "Juliusz Cezar", T. Nowy - 1960. Bibl.: Błaszczyk: Dyrygenci; Jankowski, Misiorny; Kaszyński: Teatr łódz.; SMP; Sobański: Teatr Pol. na Śląsku; Warnecki; Dz. Lud. 1920 nr 131; Afisze i programy, 1S PAN; Akt zgonu nr IV-1131/62, USC Łódź-Śródmieście. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
