Osoby

PAWŁOWSKI Kazimierz, pseud. Korwin (3 VI 1914 Władysławka k. Kijowa - 14 XII 1973 Chi­cago), aktor, reżyser, dyrektor teatru. Był synem Bohdana P., pracownika administracji majątków Branickich, i Ludwiki z Bąkowskich, nauczycielki francuskiego, bratem Wacława Pawłowskiego (zob. t. 1) i -> Romany Pawłowskiej, mężem aktorki Niny Wilińskiej, potem aktorki Stefanii Górskiej, nast. Hanny Tokarczyk, pianistki, ojcem aktora Woj­ciecha Wilińskiego i aktorki Weroniki Pawłowskiej. W 1923-31 uczęszczał do gimn. w Zamościu, nast. w Warszawie. W 1931 wstąpił do Państw. Szkoły Dram. w Warszawie, potem studiował w PIST. Po ukończeniu wydz. sztuki aktorskiej, w 1935 wystę­pował na scenach warsz., m.in. w T. Letnim i t. Cyrulik Warszawski, gdzie w 1936 zaczął używać pseud. Korwin. W 1936-39 nadal pod pseud. grał w T. Miejskim w Łodzi, a po powrocie do War­szawy w t. Ali Baba (1939) pod prawdziwym na­zwiskiem. W 1934-38 występował też jako Korwin-Pawłowski w filmach. W okresie okupacji niem. brał udział w programach rewiowych w kinie Atlantic w Krakowie, nast. grał i reżyserował w jawnych teatrach w Warszawie: Komedia (1940), Złoty Ul (1940), Miniatury (1942), Rozmaitości Jar (1943-44), Wodewil (1944). Po wojnie, w 1945-48 był aktorem i reżyserem T. Miniatur Syrena w Łodzi, gościnnie zaś występował w t. Siedem Ko­tów w Krakowie (sez. 1946/47). W 1948 przybył do Warszawy z łódz. zespołem Syreny i pozostał w nim w sez. 1948/49. Od sez. 1949/50 reżyserował w łódz. T. Osa, a od marca do września 1951 sprawował dyr. naczelną i kierownictwo artyst. Połączonych T. Muzycznych w Łodzi. W sez. 1951/52 grał i reżyserował w filii tychże, w T. Małym. Po powrocie do Warszawy reżyserował w T. Powszech­nym (1952); w tym samym czasie związał się z T. Satyryków. W dniu 27 XII 1953 spowodował tragiczny w skutkach wypadek samochodowy i zo­stał aresztowany. Po zwolnieniu wyjechał do Ka­towic, gdzie w sez. 1955/56 był kier. artyst. i reżyserem T. Satyry. Od listopada 1956 do końca sez. 1956/57 był dyr. i kier. artyst. T. Komedia w Warszawie. Był popularnym, utalentowanym aktorem komedio­wym i konferansjerem. W Łodzi reżyserował m.in.: "Ich dwóch", "Dobrze skrojony frak", "Złote niedole", w Warszawie: "Rodzinkę", "Pana z milionami", "Wodewil warszawski". Odbywał podróże z kabaretem Wagabunda po kraju i za granicę. Podczas jednego z wyjazdów w 1957, pozostał za granicą. Mieszkał pocz. w Austrii, potem RFN nie pracując w zawodzie aktorskim (był kelnerem), później zaś we Francji (1960-64), gdzie był robotnikiem, tragarzem, bar­manem. Udanym debiutem w Paryżu, a jednocześnie powrotem do zawodu aktorskiego była rola ordynansa Szabuniewicza ("Jakubowski i pułkownik", 1961). Występował w repertuarze komediowym w t. Bouffes Parisiens, Comedie des Champs Elysee i Quatorze oraz sporadycznie w filmie. Okresowo prze­bywał w Londynie, gdzie brał udział w przedstawie­niach pol., po czym wyjechał do Stanów Zjednoczo­nych. Niekiedy organizował przedstawienia dla Po­lonii amer., pracował w sklepie meblowym w Chi­cago. Występował tu w T. Nasza Reduta E. Dzie­wońskiej; np. jako Bob Szturm w "Meczu małżeńskim" (1966), w milenijnym widowisku "Lotem Orła Białego i szlakiem pól bitewnych" (1966), w "Tangu" (1969). Bibl.: Almanach 1973/74; R.M. Groński: Od Siedmiu Ko­tów do Owcy. Kabaret 1946-1948, Warszawa 1971 s. 127; Hist. filmu t. 2; Jewsiewicki: Materiały; Kaszyński: Teatr łódz.; Koczanowicz s. 16 (il.), 44; E. Orzechowski: Teatr polonijny w Stanach Zjednoczonych, Wrocław 1989; Rendez-vous z Syreną; Sempoliński: Wielcy artyści; Wroczyń­ski: Pól wieku; Kino 1936 nr 31; Pam. Teatr. 1963 z. 1-4 s. 177, 192, 195, 199, 1981 z. 1-2 s. 119, 131 (il.); Polityka 1958 nr 7, 10; Trybuna Rob. 1957 nr 183; Życie Warsz. 1974 nr 50; Akta, ZASP; Dokumenty, programy, wycinki prasowe, wspomnienia siostry, Iwony Kozłowskiej, mps (sygn. D.401 III), Materiały do T. Nasza Reduta (sygn. D.378 IV), MTWarszawa; Programy, IS PAN; Informacje Zbigniewa W. Zalewskiego z Warszawy. Ikon.: M. Rudnicki: Szkic do portretu, rys., oł. - MTWar­szawa; Fot.: - Arch. Dok. Mech., MTWarszawa. Film.: 1934 - Młody las (f); 1935 - Dwie Joasie (f.); 1937 - Dziewczęta z Nowolipek (f); 1938 - Moi rodzice rozwodzą się (f.); 1947 - Jasne lany (f.); 1948 - Ostatni etap (f.); 1966 - Lady L. (f. ang.); Fragm. kroniki film. z 1952, Arch. WFD. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994