Osoby

Władysław Mi1on (1 I 1923 Kowno - 4 III 1985 Poznań), tancerz, choreograf, pedagog. Ukończył studio baletowe przy T. Opery i Baletu w Kownie i w l. 1938-45 był tan­cerzem, potem pierwszym solistą zespołu ba­letowego tego t. W 1945 przybył do kraju i w l. 1946-47 tańczył w Polskim Balecie Parnella (m.in. w Krakowie), w l. 1947-50 w Zespole Pieśni i Tańca Domu Wojska Polskiego. W 1951 występował gościnnie na scenie Opery Śląskiej w Bytomiu w partii Wacława ("Fontanna Bachczyseraju" Asafiewa). Od sez. 1951/52 blisko trzydzieści lat zwią­zany był jako pierwszy solista i asystent choreografa z Operą Poznańską, od 1953 rów­nocześnie wykładał taniec klasyczny w miej­scowej Szkole Baletowej. Na scenie pozn. debiutował jako Franciszek w "Coppelli" Delibesa, później w swym repertuarze miał wiele wiodących partii, jak Twardowski ("Pan Twardowski" Różyckiego), Carmelo ("Czaro­dziejska miłość" de Falli), Romeo i Tybalt ("Romeo i Julia" Prokofiewa), Hilarion ("Giselle" Adama), Zygfryd ("Jezioro łabędzie" Czajkow­skiego), Wielosław ("Bursztynowa panna" Świerzyńskiego), Desire ("Śpiąca królewna" Czajkowskiego), tytułowe w "Don Kichocie" Minkusa i "Dziadku do orzechów" Czajkowskiego. Był współautorem wielu układów chor., np. do "Karnawału" Schumanna i "Zwyczajnej symfonii" Brittena, samodzielnie opracował chor. opery "Kalina" Szeluty. 31 XII 76 ob­chodził 35-lecie pracy art., 2 XI 79 przeszedł na emeryturę. Okresowo (w sez. 1962/63) peł­nił funkcję kier. baletu pozn. Z zespołem pozn. odbył liczne podróże art., m.in. do Moskwy, Belgradu, Zagrzebia, Genui, Lige.

Źródło: Almanach sceny polskiej 1984/85. Tom XXVI. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe - Warszawa 1989.