Jan Fandri
FANDRI Jan Alfred (19 listopada 1920 Warszawa – 29 października 1988 Józefów koło Warszawy),
śpiewak, aktor.
Był synem Edwarda Fandriego i Heleny z domu Blecha; bratem tancerki i aktorki Barbary Fandri (1926–2002); mężem aktorki Aliny Rostkowskiej (ślub w 1948 w Warszawie). Ukończył gimnazjum w Otwocku, a w czasie II wojny światowej uczył się w Szkole Przemysłu Graficznego w Warszawie (ukończył w 1941). Przed wojną rozpoczął naukę śpiewu w Studium Operowym Wacława Brzezińskiego w Warszawie, a w czasie okupacji niemieckiej kontynuował na prywatnych lekcjach; na scenie nie występował. W swym domu, w Świdrze pod Warszawą, udzielił schronienia tancerce Poli Gobińskiej. W 1944 wstąpił do Wojska Polskiego i został przydzielony do półamatorskiego teatru przyfrontowego, z którym występował na terenach wyzwalanych, m.in. w Lublinie, a od 1945 w Warszawie (tu zespół przyjął nazwę Centralny Teatr Milicji Obywatelskiej). Śpiewał też w Polskim Radiu w Lublinie, potem w Warszawie, gdzie pozostał do końca swej artystycznej działalności.
W sezonach 1945/46 i 1946/47 należał do zespołu Sceny Muzyczno-Operowej Miejskich Teatrów Dramatycznych. W grudniu 1945 zadebiutował w barytonowych partiach Stanisława (Verbum nobile) i Silvia (Pajace), wystąpił też jako Oficer (Cyrulik sewilski) i Dudarz (Halka). W sezonie 1946/47 zagrał w Teatrze Powszechnym rolę Roberta (Przyjaciel przyjdzie wieczorem). W 1948–50 był w zespole teatru młodzieżowego pod nazwą Nasz Teatr, w sezonie 1950/51 grał w Teatrze Nowym, np. Bartka (Milionowe jajko). Od 22 lipca 1955 do końca sezonu 1958/59 występował w Teatrze Młodej Warszawy (od 1 października 1957 Teatr Klasyczny), m.in. jako Rymarz (Farfurka królowej Bony) i Kapitan Larchant (Popas króla jegomości). Potem zapewne ustąpił ze sceny i pracował jako grafik.
Bibliografia
15 lat Opery w Warszawie; Scena i Widownia Warsz. 1948 nr 5; Akt zgonu nr 66/1988, Arch. USC Józefów; Akta (fot.), IPN, ZASP; Almanach 1944–59; www.encyklopediateatru.pl
Ikonografia
Fot. — Bibl. Nar.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
