Osoby

KORABIANKA Maria, właśc. M. Karpińska, za­mężna Grabowicz (31 VII 1896 Dąbrowa Górnicza - 16 V 1966 Kraków), aktorka, śpiewaczka, tan­cerka. Była córką Ignacego i Zofii Karpińskich, żoną Stanisława Grabowicza (ślub w 1919). Na scenie używała pseud. Korabianka. Ukończyła szko­łę średnią we Lwowie, śpiewu uczyła się u M. Kozłowskiej. Debiutowała w 1918 w T. Powszechnym w Krakowie, zdobywając w rolach operetkowych "uznanie prasy i publiczności Krakowa"; należała do zespołu tego teatru do 1922 (role: Arsena - "Baron cygański", Pepita - "Ewa"). Następnie prze­niosła się do Warszawy i w sez. 1922/23 wystę­powała w T. Nowości. W sez. 1923/24-1929/30 należała do zespołu operetki T. Miejskich we Lwo­wie, śpiewała m.in. Dolly ("Dolly"), Billie Moor ("Broadway"), Sonię ("Carewicz"), Zofię ("Baron Kimmel"); w sierpniu 1927 gościnnie występowała w Kry­nicy. W sez. 1930/31-1931/32 występowała w ze­spole operetki w T. Polskim w Katowicach, w sez. 1932/33 w T. Miejskim w Bydgoszczy. Później występowała w imprezach objazdowych i gościnnie, m.in. w 1934 w Siedlcach, w 1936 w T. Wielkim w Poznaniu (maj) i w warsz. T. 830, w kawiarniach warsz., np. w "Ziemiańskiej", a także w Pol. Radiu. W czasie II wojny świat. pracowała jako ekspe­dientka w sklepie perfumeryjnym w Warszawie. Do teatru wróciła na krótko; w 1948 występowała w organizowanych dorywczo koncertach Ligi Przyja­ciół Żołnierza i w Operetce Krakowskiej. Potem ustąpiła ze sceny i pracowała w administracji pań­stwowej. Według akt ZASP-u w 1951 śpiewała w chórze J. Gerta w Pol. Radiu w Krakowie; podobno w sez. 1952/53 występowała jeszcze w operetce gliwickiej, a w sez. 1953/54 w T. Młodego Widza w Krakowie oraz w Krak. ARTOS-ie. W 1955 przeszła na emeryturę. Początkowo występowała także jako tancerka, najczęściej jednak jako śpie­waczka operetkowa; niekiedy grała też w repertu­arze dramatycznym. Jej role operetkowe to, poza wymienionymi, także: Alicja ("Najpiękniejsza z ko­biet"), Dorrit ("Róże z Florydy"), Liza ("Amerykanka"), Marietta ("Marietta"), Manon Cavalini ("Kobieta, która wie, czego chce"), Ksenia ("Księżniczka Olala").
Bibl.: Almanach 1965/66; Bar: Dzieje t. krak. s. 176; Czachowska: Zapolska; Formanowicz; Mamontowicz-Łojek: Terpsychora; Sempoliński: Wielcy artyści; Sobański: T. Pol. na Śląsku; Świtała; Biuletyn Informacyjny SPATiF 1966 nr 67/68; Dustr. Prz. Teatr. 1920 nr 46; Kur. Warsz. 1922 nr 261, 269, 1924 nr 110, 1927 nr 212, 1933 nr 112, 251; Prz. Teatr. 1921 nr 33; Teatr 1966 nr 15; Życie Podlasia 1934 nr 30; Afisze, IS PAN; Afisze lwów., Gabinet Sztuki Akademia Nauk Lwów; Akta (tu fot.), ZASP.
Ikon.: Fot. - Arch. Dok. Mech.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994