Adam Gruszczyński
GRUSZCZYNSKI Adam (11 XII 1908 Poznań - 25 XII 1966 Poznań), śpiewak. Był synem Bronisława G., korektora, i Stanisławy z Jankowskich, bratem Jana Gruszczyńskiego (zob. t. 1), mężem Wandy Marii Łopińskiej (ślub 7 VI 1941 w Poznaniu). W 1925 ukończył szkołę średnią w Poznaniu i do 1939 pracował jako urzędnik w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Równocześnie w 1929-35 uczył się w pozn. konserwatorium w klasie śpiewu solowego. Od 1934 występował w audycjach muz. PR. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939, dostał się do niewoli, zbiegł i w październiku t.r. znów znalazł się w Poznaniu. Pracował jako pomoc biurowa. W 1940 został wraz z rodziną wysiedlony do Mielca, gdzie w dalszym ciągu pracował jako urzędnik. Na pocz. 1945 wrócił do Poznania. Od marca t.r. do listopada 1946 należał do kwartetu wokalnego W. Buchwalda, występował na koncertach estradowych także jako solista. Od listopada 1946 do czerwca 1947 śpiewał w chórze Juranda (znany wówczas kwartet rewelersów). Od 1 X 1948 do 30 VI 1955 występował w Operze im. Moniuszki w Poznaniu, pocz. jako solista (np. partia Żaka I w prem. "Buntu żaków"), potem jako artysta chóru. W 1945 podjął studia muzykologiczne na Uniw. Pozn., które ukończył w 1950 ze stopniem magistra. Od lipca 1955 do kwietnia 1956 należał do warsz. kwartetu rewelersów - chóru Czejanda. Od 1 IX 1956 do 31 III 1963 był solistą T. Muzycznego w Poznaniu; śpiewał niewielkie partie tenorowe w operetkach, np. takie, jak: Ambasador Billing ("Księżniczka czardasza", grana w 1960 pt. Sylwa), Frick ("Życie paryskie"), Gałajda ("Niespokojne szczęście"), Emil ("Rose Marie"), Barman Albert ("Dziękuję ci, Ewo").
Bibl.: Almanach 1966/67; Świtała; Kron. m. Poznania 1981 nr 2, 3 (T. Świtała); Teatr 1967 nr 7; Programy, IS PAN; Akta (tu fot.), ZASP; Akta, T. Muzyczny Poznań.
Film.: Materiały - Archiwum TV Warszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
