Stefan Guzik
GUZIK Stefan (11 marca 1954 Świebodzin – 28 sierpnia 1987 Łódź),
aktor-lalkarz.
Był synem Jana Guzika i Anny z domu Wilcha; mężem Ewy z Naortów; ojcem aktorki Anny Guzik. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Żeromskiego w Kielcach. W 1973–75 był adeptem kieleckiego Teatru Lalki i Aktora Kubuś. W 1974–78 studiował na Wydziale Lalkarskim krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej z siedzibą we Wrocławiu. Od sezonu 1977/78 do końca życia należał do zespołu Teatru Lalek Arlekin w Łodzi, w pierwszym roku jako adept, a po ukończeniu studiów aktor.
Obdarzony ładnym, mocnym głosem, wystąpił w większości przedstawień. Zagrał m.in.: Kominiarza (Kotek Protek), Lisa (Tymoteusz wśród ptaków) – 1977; Narratora, Dziadka, Myśliwego (Piotruś i wilk, 1978), Poliszynela (Narodziny Arlekina, 1979), Merkurego (Historia Parysa, królewica trojańskiego, 1980), Sędziego (Guignol w tarapatach, 1981); Kamerdynera (Cesarski słowik), Diabła, Archanioła i Grafa (O Zwyrtale muzykancie) – 1982; Baltazara (Lodoiska, 1983), Kłapouchego (Kubuś Puchatek, 1984), tytułową rolę w Panu Fajnackim (1986), Człowieka (Pułapka Tadeusza Słobodzianka, 1987).
Brał udział w społecznych akcjach popularyzatorskich „W świecie bajek i lalek, czyli przygoda w kulisach”, odwiedzał z programami estradowymi szpitale, domy dziecka i inne instytucje opiekuńcze. Był
utalentowanym aktorem, obdarzonym rozległymi możliwościami kreacyjnymi i ogromną pracowitością
(Andrzej Polakowski).
Bibliografia
Almanach 1986/87; Łódz. sceny lalkowe (A. Polakowski); T. Lalek Arlekin 1948–98; Akta, T. Lalek Arlekin Łódź, ZASP (fot.).
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
