Kalendarium

Poznań: prapremiera baletu Skrzypek opętany według libretta Bolesława Leśmiana, z muzyką Macieja Małeckiego, w choreografii Ewy Wycichowskiej, w scenografii i kostiumach Ryszarda Kaji, dana przez Polski Teatr Tańca na scenie Teatru Wielkiego.

„...Wykreowała [Wycichowska] w swym teatrze tańca także aurę baśni i tajemnicy, tyle, że inną od leśmianowskiej. Przede wszystkim zróżnicowała wyraźnie ciemny świat Chryzy i Wiedźmy, i jasny świat Rusałki. Zróżnicowała je światłem, lecz również rodzajem tańca. Dla Rusałki i towarzyszących jej Duchów przeznaczyła techniki neoklasyczne, a odchodząc od wierności didaskaliom i opisom poety, pozbawiła Rusałkę czarodziejskiej szaty; jej ciało opina połyskujący srebrzyście trykot, wydaje się zjawą z księżyca. Chryzie (odtwarzała tę postać sama choreografka), Wiedźmie i Karłom wyznaczyła ekspresyjny ruch rodem z tzw. tańca wyrazistego, o geometrycznych niekiedy formach. Alaryel, rozdarty między obydwiema kobietami i światami, wykorzystywał w swej roli oba rodzaje tańca. Ciekawe, że ze środków pantomimy Wycichowska zachowała imitację rozpaczliwych ruchów Alaryela próbującego, z użyciem rekwizytu, grać na skrzypcach, ale tylko w tych momentach (kilku), kiedy w orkiestrze gry tej nie słychać. Natomiast w kulminacji, gdy skrzypce Alaryela odzyskują głos, a on sam muzyczną moc, skrzypek zamiera w geście zwycięstwa, a do skrzypcowego recytatywu płynącego z orkiestry tańczy radośnie Rusałka, by następnie połączyć się z Alaryelem w przedśmiertnym, pięknym pas de deux.” (Małgorzata Komorowska, „Skrzypek opętany” – czyli jak oceniać utwór baletowy)