Autorzy

McDONAGH Martin
(ur. 26 marca 1970, Londyn, Anglia)
Jeden z najgłośniejszych i najbardziej kontrowersyjnych współczesnych dramatopisarzy irlandzkich. Urodził się i mieszka w Londynie, ale jest Irlandczykiem. Jego rodzice, po wielu latach pobytu w Anglii, powrócili do rodzinnej Irlandii, gdzie Martin McDonagh jest częstym gościem. Jako szesnastolatek porzucił szkołę i dorywczo pracował. I wówczas już większość swego czasu poświęcał na pisanie. Powstawały scenariusze filmowe, opowiadania, nowele i słuchowiska radiowe. McDonagh przez dziesięć lat wysyłał je - bezskutecznie - do BBC. Odmowa stacji nie znięchęcała go do dalszego pisania. Pierwsze dwa dramaty napisał pod wpływem lektur Davida Mameta i Harolda Pintera, ale sam uznał je szybko za nieudane. Trzecia sztuka McDonagha zatytułowana "The Pillowman" (Człowiek poduszka, wystawiona dopiero w 2003 roku przez Royal National Theatre w Londynie i nagrodzona Laurence Olivier Award dla najlepszej sztuki) ujawnia już nieprzeciętną wyobraźnię autora. Potem w bardzo krótkim czasie powstało sześć sztuk teatralnych o tematyce irlandzkiej, ale autor nie podejmuje w nich problematyki polityczno-religijnej ani społecznej. Akcja sztuk McDonagha rozgrywa się na irlandzkiej prowincji, wśród prostych ludzi, w toku ich codziennych spraw, w których nie brak nieszczęść, tragedii i morderstw. McDonagh przy tym wykorzystuje absurdalny humor i podkreśla komizm swoich bohaterów. Trylogię leenańską tworzą - "Królowa piękności z Leenane" (1996), "Czaszka z Connemara" (1997) i "Na zachód od Shanonn" (1997). Na trylogię arańską (akcja rozgrywa się na wyspach Aran) składają się - "Porucznik z Inishmore" (2001), "Sądny dzień w Corey" i "Kaleka z Inishmaan" (1997).
Debiut sceniczny McDonagha wywołał zachwyt krytyki. 1 lutego 1996 roku jego sztuka "Królowa piękności z Leenane" była grana na otwarcie Town Hall Theatre w Galway na zachodnim wybrzeżu Irlandii, a przedstawienie powstało w kooprodukcji Royal Court Theatre z Londynu i irlandzkiego The Druid Theatre Company. Już w marcu tego samego roku inscenizację przeniesiono na studyjną scenę Royal Court (Theatre Upstairs), a następnie w lipcu na dużej scenie na West Endzie zrealizowana została cała trylogia leenańska. Autora nagrodzono trzema prestiżowymi wyróżnieniami brytyjskimi - jako najlepiej zapowiadającego się pisarza (Most Promising Playwright), za najlepszy debiut (Evening Standard Drama Award for Most Promising Newcomer) i dla najlepszej sztuki roku (Best Fringe Theatre Play). British Petroleum Company ufundował mu ośmiotygodniowe stypendium w Royal National Theatre, który następnie zatrudnił go na stanowisku dramatopisarza-rezydenta. Nie zaszkodził mu nawet skandal obyczajowy, który wywołał swoim zachowaniem w czasie wręczania dorocznych nagród teatralnych. W transmisji telewizyjnej widzowie mogli zaobserwować, że McDonagh był zbyt pijany, by odebrać przyznane mu wyróżnienia.
Po prapremierze w styczniu 1997 roku na scenie londyńskiego Royal National Theatre, kolejna sztuka młodego dramatopisarza - "Kaleka z Inishmaan" trafiła na scenę nowojorską. Dzięki temu McDonagh otrzymał propozycję współpracy jako scenarzysta filmowy z wytwórnią Paramount Pictures. Pracę rozpoczął od scenariusza filmu "Pierwszy dzień poza Fulsom". W 1999 roku McDonagh znalazł się na liście dwudziestu jeden autorów XXI wieku wybranych spośród nie tylko anglojęzycznych dramatopisarzy przez tygodnik "The Observer". "Porucznik z Inishmore" w 2002 roku został nominowany w kategorii dramatu do nagrody ogłaszanej przez "Evening Standard" oraz uznany za najlepszą komedię roku 2003 (Best New Comedy 2003 Olivier Awards).
Martin McDonagh to dziś kontrowersyjny z jednej strony, a z drugiej - wysoko ceniony za zmysł obserwacyjny i wyczucie dialogu dramatopisarz, który mówi o sobie, że pisze "sztuki, jakie chciałby zobaczyć, gdyby chodził do teatru".