Autorzy

MARLOWE Christopher
(ur. 6 lutego 1564, Canterbury, Anglia - zm. 30 maja 1593, Deptford, Anglia)
Dramaturg i poeta okresu elżbietańskiego. Nazwany "ojcem angielskiej tragedii". Christopher Marlowe był najstarszym synem mistrza szewskiego z Canterbury w hrabstwie Kent. Urodził się dwa miesiące przed Williamem Shakespeare'em. Dzięki funduszom arcybiskupa Canterbury - Matthew Parkera - ukończył King`s School, a w 1580 roku rozpoczął naukę w Benet College w Cambridge. Trzy lata później debiutował jako autor przekładu "Elegii" Owidiusza. W czasie studiów dał wyraz nie tylko swoim talentom literackim, ale także zamiłowaniom hedonistycznym. Kiedy znalazł się w Londynie, szybko nawiązał znajomości w kręgach arystokracji. Studia jednak przerwał i wyjechał do Francji. W 1587 roku otrzymał tytuł magistra dzięki naciskom Tajnej Rady Królewskiej, na której usługach pracował jako szpieg w seminarium katolickim w Reims. Kształcono w nim rzymskokatolickich księży misjonarzy wysyłanych następnie do Anglii. W tym samym roku debiutował jako dramatopisarz "Tamerlanem Wielkim", zagranym przez trupę Sług Lorda Admirała, hrabiego Nottingham. Dramat uznany został za pierwsze dzieło złotego wieku literatury elżbietańskiej. Tekst sztuki ukazał się drukiem w roku 1590 anonimowo.
W 1589 roku wystawiono kolejny dramat Marlowe`a - "Tragiczne dzieje doktora Fausta". Ta inscenizacja stała się przyczyną powołania przez Tajną Radę specjalnej komisji do cenzurowania widowisk teatralnych. Marlowe jest autorem sześciu dzieł dramatycznych. W latach 1589-91 powstawał dramat "Żyd maltański", a w 1592 roku "Edward II" - wzór tragedii królewskiej, który jak długo uważano, miał zainspirować Shakespeare'a do napisania "Ryszarda III". Prawdobodobnie z 1593 roku pochodzą "Dydona, królowa Kartaginy" oraz "Masakra w Paryżu". Już po śmierci Marlowe`a do londyńskiego cechu księgarzy trafiło jego ostatnie dzieło - poemat "Hero i Leander" dokończony przez George`a Chapmana. Marlowe odkrył, że historia panowania mieści w sobie od razu schemat dramatu. Powołał do życia bohaterów o silnej indywidualności i bogatej psychice, których tragiczny los nie jest wynikiem fatum ani żadnych zewnętrznych intryg, ale jest zdeterminowany siłami tkwiącymi w nich samych. Wprowadził do literatury dramatycznej wiersz biały, łącząc w ten sposób pierwiastki dramatyczne z lirycznymi.
Marlowe słynął ze swych "bluźnierczych poglądów". Kilkakrotnie za swoje radykalne wystąpienia przeciw religii był uwięziony. Demonstrował swój brak szacunku dla władzy świeckiej i duchownej, obnosił się ze swoim ateizmem i nie ukrywał homoseksualizmu.
Na początku maja 1593 roku Thomas Kyd, najwybitniejszy obok Marlowe'a autor tragedii, więziony przez Tajną Radę złożył zeznania obciążające Marlowe`a. Sześć dni później dramatopisarz został wezwany do stawienia się przed Tajną Radą, oskarżony o ateizm i głoszenie bluźnierstw przeciw religii. 29 maja do Tajnej Rady trafił kolejny donos na Marlowe`a. Dwa dni później poeta został zasztyletowany (ugodzony w oko) w trakcie gry w karty przez człowieka nazwiskiem Ingram Frizer w oberży w Deptford, pod Londynem. Tam też został pochowany, ale ponieważ nie wystawiono mu żadnego nagrobka, miejsce jego pochówku do dziś nie jest znane.