Autorzy

(ur. 23 grudnia 1942, Poznań, Polska)
Powieściopisarka, autorka opowiadań, felietonistka, umiarkowana feministka. Wychowała się w Poznaniu; ukończyła filologię polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Debiutowała w 1978 roku powieścią psychologiczną "Wizjer". Kolejno wydała powieści "Wióry" (1980), "Pawilon małych drapieżców" (1988), "Ciało niczyje" (1988), zbiór opowiadań "Człowiek, który nie umarł" (1990) oraz dramat "Pępowina" (druk i premiera w 1990 roku). "Pępowina" ukazała się również w tłumaczeniu angielskim (pod tytułem "The Umbilical Cord") w tomie "Eastern Promise: 7 Plays from Central and Eastern Europe" (wyd. Sian Evans and Cheryl Robson. Theatre Communications Group 1999).
W 1997 roku Krystyna Kofta razem z Małgorzatą Domagalik opublikowała adresowaną do kobiet książkę "Harpie, piranie, anioły". W 2000 roku wydała, na przekór swojemu surowemu wychowaniu, parodię podręcznika wychowania seksualnego: "Wychowanie seksualne dla klasy wyższej, średniej i niższej", świadomie łamiąc tabu. W ostatnich latach ukazały się "Jak zdobyć i porzucić mężczyznę" (2004) oraz książka poświęcona problemom damsko-męskiej komunikacji "Gdyby zamilkły kobiety" (2005). Kofta nie ukrywa, że pisze książki komercyjne ("...nawet gdy piszę komercję, staram się być uczciwa, nie odstępować od swych zasad, dać dobry towar").
Tematem ostatniej powieści Krystyny Kofty, "Złodziejka pamięci" (1998), jest romans dojrzałej kobiety, pisarki, z młodszym od niej mężczyzną; związek ten staje się pretekstem do rozrachunku nie tylko z własną biografią bohaterki, ale też polsko-żydowską historią rodzinną. W 2003 roku ukazały się dwa tomy opowiadań: "Wielką miłość tanio sprzedam" i "Sezon na papierówki". W tym samym roku pod tytułem "Lewa, wspomnienie prawej" pisarka wydała fragment prowadzonego od trzydziestu lat dziennika; jest on zapisem zmagań z chorobą nowotworową.
Kofta od lat współpracuje z "Twoim Stylem", głównie jako felietonistka ("Wybrałam felieton, jako formę literacką, bo jest pojemny, może być zabawny, filozoficzny, albo walić wprost między oczy"). Na jego łamach opublikowała cykl felietonów "Skrzydłem motyla" oraz opowiadania "Kolory imion". Kofta chętnie operuje groteską i paradoksem; krytycy wskazują na precyzję opisu, emocjonalny i "bardzo kobiecy sposób narracji".