"Garderobiany" Gustawa Holoubka
Gustaw Holoubek na jubileusz 50-lecia swojej pracy artystycznej zagra rolę Aktora w premierze "Garderobianego" Ronalda Harwooda w warszawskim Teatrze Ateneum. Autorem przekładu jest Michał Ronikier, reżyseruje Krzysztof Zaleski, scenografię zaprojektował Marek Chowaniec, a muzykę napisał Wojciech Borkowski.
W przedstawieniu występują też: Maria Chwalibóg, Maria Pakulnis, Dominika Ostałowska i Marian Kociniak. Akcja sztuki rozgrywa się za kulisami teatru podczas przedstawienia "Króla Leara" Szekspira. Aktor i jego garderobiany żyją jednocześnie w fikcyjnym świecie sztuki i świecie rzeczywistym. Rodzą się pytania o sens teatru, jego miejsce we współczesnym świecie. "Teatr jest absolutnie niezbędnym składnikiem życia społecznego, ale być może za mało się o tę swoją obecność stara" - powiedział Ronald Harwood podczas swojej bytności w Polsce w 1995 r. Trudno się dziwić jego zauroczeniu teatrem, skoro studiował w Royal Academy of Dramatic Arts w Londynie, dokąd przeprowadził się z Południowej Afryki w 1951 r. (jego dziadkowie do Cape Town wyemigrowali z Polski).
Przez siedem Sat pracował jako aktor, pełniąc równocześnie funkcję garderobianego znanego aktora, sir Donalda Wolfita. Stąd w "Garderobianym" silnie pobrzmiewają autobiograficzne wątki i widać doskonałą znajomość teatralnej kuchni. "Garderobiany" to bowiem trochę smutna i trochę śmieszna opowieść o losach trupy aktorskiej, która w styczniu 1942 r. przemierza angielską prowincję. Wokół wojna, ale stary mistrz i jego garderobiany traktują teatr jak najwyższe posłannictwo. Stary aktor przeżywa kryzys, jako król Lear zasypia przed wejściem na scenę, ale kiedy siłą nieomal zmuszony do ruchu wchodzi w światła rampy - okazuje się genialny. Dramaturgicznie sztuka rozpięta jest na kontraście emocjonalnym, jaki wywołuje konsekwentne przemieszanie autentycznej wielkości artystycznej i zwykłego kabotyństwa, powagi i bufonady, prawdziwych uczuć i ich parodii.
Wielkim sukcesem artystycznym było wystawienie "Garderobianego" w 1986 r. w Teatrze Powszechnym w Warszawie w reż. Zygmunta Huebnera ze Zbigniewem Zapasiewiczem jako starym aktorem i Wojciechem Pszoniakiem - garderobianym.
