Król Edyp - Sofoklesa
W PONIEDZIAŁKOWYM TEATRZE TV arcydzieło literatury dramatycznej - "KRÓL EDYP" SOFOKLESA w reżyserii LACO ADAMIKA. W tej "tragedii doskonałej" mogli zagrać tylko wspaniali aktorzy - reżyser znalazł w krakowskim Starym Teatrze
"Nikt ze śmiertelnych, choćby najpotężniejszy, nie może być pewny swojego szczęśliwego losu, dopóki nie stanie na progu istnienia" - mówi Chór starszyzny komentując wydarzenia w Tebach.
WYROCZNIA APOLLINA W DELFACH PRZEPOWIEDZIAŁA EDYPOWI LOS STRASZLIWY: oto zabije on własnego ojca, poślubi matkę i spłodzi z nią potomstwo. Aby uciec przed Mojrą opuszcza Edyp dwór króla Koryntu Polibiosa, gdzie wychowywał się jako jego syn. Wyrusza w nieznane. Kiedy przypadkiem uwolnił Teby od krwiożerczego sfinksa i w nagrodę dostał za żonę owdowiałą królową Jokastę, wydawało się, że niebezpieczeństwo zostało zażegnane i przepowiednia nie spełni się. Niestety... Na Teby po kilku latach Edypowych rządów przyszła fala niedoli. Wyrocznia obwieściła, że jest kara za przebywanie w mieście zabójcy dawnego króla Lajosa. Zirytowany Edyp ogłasza bardzo surowy wyrok dla nieznanego mordercy nie wiedząc, że wydaje wyrok na siebie, Tragiczna prawda powoli wychodzi na jaw...
"KRÓL EDYP" JEST JEDNYM Z NAJSTARSZYCH I NAJWSPANIALSZYCH ARCYDZIEŁ LITERATURY DRAMATYCZNEJ. Napisany ok. 420 roku p.n.e. przywołany jest przez Arystotelesa w "Poetyce" jako wzór tragedii doskonałej. Ani jedna linijka dialogu nie jest zbędna, bohaterowie przedstawieni są z "olbrzymią głębią", a żadna okazja do stworzenia emocjonalnego napięcia nie została pominięta. Akcja rozgrywa się według mistrzowskiego schematu. Wiele wydarzeń istotnych dla zrozumienia dramatu dzieje się przed rozpoczęciem sztuki i bardzo precyzyjnie wprowadzane są one w trakcie akcji powodując stopniowe narastanie napięcia i grozy.
TEN, PEŁEN OLBRZYMICH MONOLOGÓW, DRAMAT MOGĄ GRAĆ TYLKO WSPANIALI AKTORZY. Laco Adamik znalazł ich w krakowskim Starym Teatrze. Nie burząc struktury starożytnego tekstu, wspólnie z Barbarą Kędzierską zbudowali w telewizyjnym studiu bardzo umowną, teatralną przestrzeń symbolizującą dziedziniec przed tebańskim dworem królewskim. Plastyka obrazu, znakomite aktorskie interpretacje, symbolika kolorów i gestów - składają się na bardzo interesujące, warte głębszego zanalizowania widowisko.
