Warszawa. "Król Olch" w Teatrze Praga
28 maja w Teatrze Praga wystapi Teatr Maat Projekt w spektaklu "Król Olch".
Zrealizowano ze środków: Tarnogórskiego Centrum Kultury - Teatru Maat
Projekt - Teatru Centralnego Centrum Kultury w Lublinie
"Zaczynem naszego nowego projektu jest niewątpliwie spotkanie Tomasza Bazana
- wymienianego jako jednego z najciekawszych artystów na polskiej scenie tańca z Piotrem Trojanem - młodym aktorem z głośnym debiutem.
Michel Tournier w eseju poświęconym balladzie J.W. Goethego zwraca uwagę na dwuznaczny, cielesny wymiar namiętności Króla Olch, który najpierw próbuje oczarować i kusić małego chłopca, a jak mu się to nie udaje, porywa go i uśmierca. "Posiadam więc dwa charaktery pisma, jeden zręczny, miły i kontaktowy, odzwierciedlający osobowość, za jaką pragnę uchodzić, drugi złowieszczy, zniekształcony przez wszystkie niezręczności geniuszu, pełen błysków i krzyków" (M. Tounier . Król Olch - nośnik wykluczających się porządków) - zapraszam Ewa Wyskoczyl"
Kameralna forma, zróżnicowany materiał literacki, połączenie teatru dramatycznego i teatru ruchu wydobywają na plan pierwszy temat najbardziej intrygujący - człowieka w całej jego złożoności. Człowieka skonfrontowanego z tym, co nadprzyrodzone, nieludzkie
KRÓL OLCH:
"Jeśli bowiem spojrzymy na ludzi dojrzałych i zwrócimy uwagę na to, jak krucha jest budowa ciała ludzkiego (i że, gdy ono uzna jakiegoś uszkodzenia, to ulega zniszczeniu cała jego siła, energia i mądrość) i jak łatwo jest nawet najsłabszemu człowiekowi zabić człowieka silniejszego, to nie ma podstawy, iżby ktokolwiek wierzący w swoje siły uważał, że natura uczyniła go wyższym od innych. Równi są ci, którzy mogą uczynić sobie wzajemnie takie same rzeczy. I również mają moc ci, którzy mogą najwięcej, a mianowicie zabić innych. Tak więc wszyscy ludzie z natury swej są sobie równi"
Thomas Hobbes, Elementy filozofii
"Analizując siebie, po południu odkrywam, że mój system stylistyczny opiera się na dwóch zasadach. I natychmiast, na wzór dobrych klasyków, czynię z tych dwóch zasad podstawy wszelkiego stylu: mówić to, co się czuje, dokładnie tak, jak się czuje, jasno, jeśli jest to jasne, niejasno, jeśli jest niejasne, w sposób zagmatwany, jeśli jest zagmatwane. Trzeba rozumieć, że gramatyka jest instrumentem, a nie prawem. (.) Niech będzie posłuszny gramatyce ten, kto nie umie myśleć o tym, co czuje. Niech się nie posługuje ten, kto nie umie panować nad swoimi sposobami ekspresji. Opowiadają o Zygmuncie, królu Rzymu, że w jakimś przemówieniu publicznym popełnił błąd gramatyczny, a gdy mu zwrócono uwagę, odpowiedział: 'Jestem królem Rzymu i stoję ponad gramatyką'"
Fernardo Pessoa, Księga niepokoju
