Sun be forever!
"Samobójca" w reż. Anny Augustynowicz w Teatrze Współczesnym w Szczecinie. Pisze Wojciech Joachim w Gazecie Wyborczej - Szczecin.
Spektakl wiruje i wciąga niczym "Bolero" Ravela. Znakomicie wyreżyserowany i zagrany. Niepokojący.
Już sam pomysł sięgnięcia po tekst radzieckiego autora z lat dwudziestych minionego wieku zaskakuje odwagą i ...świeżością. Czasy niby inne, problemy te same. Siemion Podsiekalnikow od roku nie ma pracy. Żyje z pensji żony Marii Łukianowej. Jest sfrustrowany, szamocze się. Chciałby znów być kimś - ot, choćby głową rodziny albo szanowanym obywatelem. Ale jak żyć bez przydziału? Żona i teściowa specjalnie się nie skarżą. To jeszcze bardziej irytuje Siemiona. On nie chce litości, chce żyć jak inni!
W końcu zaczyna myśleć o samobójstwie. Desperata odwiedza sąsiad, a potem nieznani mu osobnicy. Jednak nie po to, by go ratować. Śmierć Siemiona potrzebna jest do załatwienia ich własnych problemów.
"Samobójca" [na zdjęciu scena ze spektaklu] to dramat człowieka poza systemem. Outsidera, któremu wydaje się, że istnienie ma sens tylko wtedy, gdy przekłada się na społecznie akceptowalne wzorce i cele. Twórcy spektaklu odnaleźli w sztuce Erdmana niepokojącą paralelę. Tak jak ludzie radzieccy żyjemy w odgórnie (w każdym razie nie przez nas) zaprogramowanym "raju". Zmieniły się tylko dekoracje i matryce "szczęścia". Nasze życie ma sens tylko w pewnym kontekście. Samo w sobie jest bez znaczenia. Prowokujący zabieg: aktorzy zamiast "Pust' wsiegda budet' sońce" śpiewają "Let the sun be forever".
To nie jest spektakl łatwy. Wiele scen polifonicznych, sporo kabaretowych skeczy. Tę swego rodzaju teatralną symfonię aktorzy Teatru Współczesnego grają znakomicie. Fantastycznie wypadają trudne sceny zbiorowe, na przykład ceremonia pogrzebowa Podsiekalnikowa. Brawa dla całego zespołu i wszystkich twórców inscenizacji osobno!
