Po występie Teatru Pomorskiego w Wąbrzeźnie.
Dzieła wielkich mistrzów mają tę właściwość, że przetrwają wieki, nie tracąc nic z świeżości i aktualności, jakimi obdarzył je geniusz twórcy. Udowadnia to wydatnie dzieło mistrzowskie jubilata Adama Asnyka BRACIA LERCHE, które wystawił w ubiegłą sobotę na scenie Dworu Wąbrzeskiego Teatr Pomorski.
Pomimo że upłynęło kilkadziesiąt lat od czasu narodzin tego dzieła, myśl przewodnia naokoło której osnutą została akcja tej komedii poruszającej zagadnienia arcyserialne i aktualne jest tak świeżą, jakby powstała co dopiero, zrodziła się z przejawów ery najnowszej, wyłaniając się jako memento dla generacji współczesnej i przyszłej.
Toteż z uznaniem należy podkreślić pieczołowitą wystawę, w jaką po mistrzowsku oprawiła reżyseria teatru Pomorskiego, to małe arcydzieło Asnyka. Gra artystów, dekoracja sceny, historycznie wierne i piękne kostiumy - wszystko było na wyżynach.
Nie było atoli na wyżynach społeczeństwo nasze, które nie dopisało tak licznie, jak na to zasługuje ten piękny twór Teatru Pomorskiego.
Nie było też na wyżynach zachowanie się pewnego odłamu młodzieży w przerwach pomiędzy przedstawieniem, teatr nie nadaje się do manifestacyj w zasadzie zdrowych i skądinąd pożądanych odruchów nurtujących w naszej młodzieży.
W każdym razie całość ostatniego występu Teatru Pomorskiego wypadła nadzwyczaj dodatnio, udowadniając, że teatr ten wypełnia zaszczytnie ważną misję, nie tylko oświatową i kulturalną, lecz również narodowo-polityczną, tak potrzebną na rubieżach zachodnich Polski.
Należy tylko życzyć, żeby jąknajczęściej zjawiał się Teatr Pomorski w wszystkich mieścinach pomorskich (tak bowiem nazwala pewna gazeta stołeczna Wąbrzeźno i Golub w związku z objazdem Teatru Pomorskiego) a napewno zjedna sobie społeczeństwo z pożytkiem dla sprawy polskiej.
[data publikacji artykułu nieznana]
