Hitler we Wrocławiu
George Tabori to aktor, reżyser, autor scenariuszy, dramaturg. Z jego scenariuszy korzystali m.in. Hitchcock i Losey. Urodził się w Budapeszcie, ale po pobycie w Berlinie: i krótkim w Londynie, osiedla się na stałe w Stanach Zjednoczonych. Przyjaciel Tomasza i Henryka Mannów, Bertolda Brechta.
W marcu wrocławski Teatr Polski na scenie kameralnej wystawił jego sztukę "Mein Kampf", której prapremiera odbyła się w 1987 roku w Wiedniu. Zyskała tam wielkie powodzenie i do dziś grana jest w wielu teatrach Europy.
Wrocławskie przedstawienie nie kontynuuje jednak dobrej passy tego dramatu. Reżyser Szczepan Szczykno wziął do ręki dobry materiał literacki i "przeczytał" go publiczności
Cała rzecz rozgrywa się w wiedeńskim przytułku dla mężczyzn, w którym zjawia się młody Adolf Hitler. Mieszka tu wraz z dwoma Żvdami Herzlem (Andrzej Mrożek) i Lobkowitzem (Zygmunt Bielawski).
Tu pojawia się pierwszy zgrzyt w inscenizacji Szczykny. W żaden sposób nie można uzasadnić tego, że dwóch Żydów wiedeńskich "żydłaczy" jak kupcy z Lubartowa. W wykonaniu Mrożka i Bielawskiego brzmi to nie tyle śmiesznie (a taki chyba był zamysł) co żałośnie. Trudne również pominąć olbrzymią ilość wpadek, obu aktorów. Pomyłki mogą zdarzyć się największym, ale im bardziej aktor jest skupiony, tym pomyłek musi być mniej.
Krzysztof Dracz grający Hitlera, od początku za bardzo jest hitlerowski i choć widać ogromną pracę jaką w łożył w stworzenie postaci później nie jest w stanie już jej rozwinąć.
Ewa Skibińska, występująca w roli kochanki Hitlera, infantylna w pierwszej części, baz żadnego uzasadnienia w drugiej staje się nagle agresywną , drapieżną pomocnicą fuehrera.
Warto zwrócić uwagę na Wojciecha Dąbrowskiego, który w niemej epizodycznej roli lokaja śmierci, stworzył postać interesującą, precyzyjnie zbudowaną.
W sumie jest to bardzo przeciętny spektakl, którego twórcy liczą na zbyt tani chyba poklask publiczności.
