Najlepsze… najróżniejsze 1993 roku (Dotyczy teatrów warszawskich)
1. Najlepsza polska sztuka współczesna: Antygona w Nowym Jorku Janusza Głowackiego (Teatr Ateneum).
2. Najlepszy spektakl: Ryszard III Williama Szekspira w reżyserii Macieja Prusa (Teatr Polski).
3. Najlepsza reżyseria: Erwin Axer — Wdowy Sławomira Mrożka (Teatr Współczesny).
4. Najlepsza rola żeńska: Ewa Dałkowska, Joanna Żółkowska, Jadwiga Jankowska-Cieślak, Danuta Landowska i Justyna Sieńczyłło w Tańcach z Ballybeg Briana Friela (Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera).
5. Najlepsza rola męska: Jan Englert — Ryszard w Ryszardzie III Williama Szekspira (Teatr Polski).
6. Najlepsza scenografia: Paweł Dobrzycki — Czas i pokój Botho Straussa (Teatr Szwedzka 2/4).
7. Najlepsza muzyka: Stanisław Radwan — Wujaszek Wania Antoniego Czechowa (Teatr Studio).
8. Najlepsza rola drugoplanowa żeńska: Danuta Szaflarska w Tak jest, jak się państwu zdaje Luigi Pirandello (Teatr Ateneum).
9. Najlepsza rola drugoplanowa męska: Edmund Fetting w Letnikach Maksyma Gorkiego (Teatr Dramatyczny)
10. Najciekawszy debiut aktorski: Aleksandra Justa w Wujaszku Wani Antoniego Czechowa (Teatr Studio) i Magdalena Warzecha w Letnikach Maksyma Gorkiego (Teatr Dramatyczny).
NAJRÓŻNIEJSZE:
1. Najbardziej znamienny tytuł: Szczęśliwe wydarzenie Sławomira Mrożka w reżyserii Kazimierza Dejmka (Teatr Kameralny). Premiera tego spektaklu odbyła się w dniach, kiedy Dejmek obejmował urząd ministra kultury.
2. Najsympatyczniejsza niespodzianka: bezkompromisowa w ambicjach artystycznych postawa Teatru Szwedzka 2/4.
3. Największe rozczarowanie: Upadłe anioły Michaela Hacketta (Teatr Dramatyczny).
4. Najkrótsza dyrekcja (chyba nie tylko w historii teatrów warszawskich): trzy miesiące Henryka Baranowskiego jako kierownika artystycznego Teatru Małego.
5. Cytat sezonu: „Gest kabotyna”.
6. Manipulacja sezonu: Podanie powyższego cytatu wyrwanego z kontekstu.
7. Szczyt rzetelności dziennikarskiej: uznanie manipulacji za prawdę i podparcie jej „umoralniającym” słowem („Gazeta Wyborcza”).
8. Najbardziej interesujące książki: Zbigniewa Raszewskiego "Raptularz" i Marty Fik "Zamiast teatru".
9.Najbardziej żenujące teksty: listy części krytyków do Prezydenta AICT podczas kongresu tej międzynarodowej organizacji w Warszawie; Ernesta Brylla do Krystyny Jandy opublikowany w programie spektaklu Na szkle malowane (Teatr Powszechny); Sławomira Mrożka będący swoistym wotum nieufności wobec reżyserów jego sztuk.
10. Najzabawniejszy tekst: Donos na mnie jednego z najbardziej zasłużonych dyrektorów warszawskich do redaktora naczelnego „Trybuny” (której, notabene, nie jestem etatowym pracownikiem).
