Artykuły

1.Najlepsza polska sztuka współczesna: "Antygona w Nowym Jorku" Janusza Głowackiego (Teatr Ateneum).

2.Najlepszy spektakl: "Ryszard III" Williama Szekspira w reżyserii Macieja Prusa (Teatr Polski).

3.Najlepsza reżyseria: Erwin Axer - "Wdowy" Sławomira Mrożka (Teatr Współczesny).

4.Najlepsza rola żeńska: Ewa Dałkowska, Joanna Żółkowska, Jadwiga Jankowska- Cieślak, Danuta Landowska i Justyna Sieńczyłło w "Tańcach z Ballybeg" Briana Friela (Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera).

5.Najlepsza rola męska: Jan Englert - Ryszard w "Ryszardzie III" Williama Szekspira (Teatr Polski).

6.Najlepsza scenografia: Paweł Dobrzycki - "Czas i pokój" Botho Straussa (Teatr Szwedzka 2/4).

7.Najlepsza muzyka: Stanisław Radwan - "Wujaszek Wania" Antoniego Czechowa (Teatr Studio).

8.Najlepsza rola drugoplanowa żeńska: Danuta Szaflarska w "Tak jest, jak się państwu zdaje" Luigi Pirandello (Teatr Ateneum).

9.Najlepsza rola drugoplanowa męska: Edmund Fetting w "Letnikach" Maksyma Gorkiego (Teatr Dramatyczny)

10.Najciekawszy debiut aktorski: Aleksandra Justa w "Wujaszku Wani" Antoniego Czechowa (Teatr Studio) i Magdalena Warzecha w "Letnikach" Maksyma Gorkiego (Teatr Dramatyczny).

NAJRÓŻNIEJSZE:

1.Najbardziej znamienny tytuł: "Szczęśliwe wydarzenie" Sławomira Mrożka w reżyserii Kazimierza Dejmka (Teatr Kameralny).

Premiera tego spektaklu odbyła się w dniach, kiedy Dejmek obejmował urząd ministra kultury.

2.Najsympatyczniejsza niespodzianka: bezkompromisowa w ambicjach artystycznych postawa Teatru Szwedzka 2/4.

3.Największe rozczarowanie: "Upadłe anioły" Michaela Hacketta (Teatr Dramatyczny).

4.Najkrótsza dyrekcja (chyba nie tylko w historii teatrów warszawskich): trzy miesiące Henryka Baranowskiego jako kierownika artystycznego Teatru Małego.

5.Cytat sezonu: "Gest kabotyna".

6.Manipulacja sezonu: Podanie powyższego cytatu wyrwanego z kontekstu.

7.Szczyt rzetelności dziennikarskiej: uznanie manipulacji za prawdę i podparcie jej "umoralniającym" słowem ("Gazeta Wyborcza").

8.Najbardziej interesujące książki: Zbigniewa Raszewskiego "Raptularz" i Marty Fik "Zamiast teatru".

9.Najbardziej żenujące teksty: listy części krytyków do Prezydenta AICT podczas kongresu tej międzynarodowej organizacji w Warszawie; Ernesta Brylla do Krystyny Jandy opublikowany w programie spektaklu "Na szkle malowane" (Teatr Powszechny); Sławomira Mrożka będący swoistym wotum nieufności wobec reżyserów jego sztuk.

10.Najzabawniejszy tekst: "Donos" na mnie jednego z najbardziej zasłużonych dyrektorów warszawskich do redaktora naczelnego "TRYBUNY" (której, notabene, nie jestem etatowym pracownikiem).