Czekając na kolejnego kochanka niespełnionej śpiewaczki
"W sobotę o ósmej" w reż. Mariusza Puchalskiego w Teatrze Nowym w Poznaniu. Pisze Michał Gradowski w Gazecie Wyborczej - Poznań.
Miłość w "W sobotę o ósmej" Mariusza Puchalskiego to nie uczucie, a mania prześladowcza. Cierpi i prześladowana, i prześladujacy. A to co ciekawe, schowane jest w krypcie.
Sędzia Max (Radosław Elis), nazywany tak od kiedy zasiadał w jury konkursu Miss Dzielnicy co tydzień, w sobotę o ósmej, czeka pod balkonem na śpiewaczkę Zoe (Barbara Kurdej). Chcąc ją pokazać przyjacielowi Pszoniakowi (autor dramatu - Hanoch Levin zapamiętał Wojciecha Pszoniaka z jednego ze spektali we Francji i jego nazwiskiem postanowił nazwać postać), zjawia się nie w porę i zastaje Zoe z pewnym Francuzem. Ta oświadcza, że jest to pedikiurzysta. Walczy z odciskiem, który nie pozwala śpiewaczce sięgnąć niskich tonów. Tak zaczyna się najnowsza premiera Teatru Nowego - "W sobotę o ósmej" w reżyserii Mariusza Puchalskiego na podstawie "Hartiti et libi" izraelskiego dramaturga Hanocha Levina.
Dopełnieniem pary Max - Zoe jest poczciwy Pszoniak (Janusz Grenda) i Olga (Maria Rybarczyk), małżeństwo z 26-letnim stażem. Pszoniak na pytanie, po co żyje, nie umie znaleźć odpowiedzi, i jak służący podaje żonie herbatę. Olga, jeśli akurat nie śpi, narzeka na zmęczenie. Oboje zadręczają się wzajemnym chrapaniem.
"W sobotę o ósmej" jest zapisem kolejnych upokorzeń Maxa, który pogrąża się w chorobliwej zależności, niebezpiecznie przesuwając się w stronę obłędu. A na scenie, która jest jednocześnie portowym nabrzeżem, balkonem i podziemną kryptą Pszoniaka i Olgi, adoratorów Zoe wciąż przybywa. W sumie jest ich aż siedmiu, oprócz pedikiurzysty m.in. specjalista od inhalacji z Włoch i homeopata z Indii. Miłosna obsesja Maxa, bardziej niż emocjonalny związek, przypomina tresurę.
(..)
Ciekawsze wydaje się zderzenie światów. Ona - z aspiracjami wielkiej śpiewaczki, otoczona eleganckimi adoratorami, jeżdżąca na tournée po riwierze i on - nieżyciowy marzyciel ze skłonnością do emfazy. - A teraz bankiecik? - pyta Max.
- Jestem kobietą zapraszaną, cóż mogę zrobić - odpowiada Zoe. Ten cały glamour skrywa jednak emocjonalną pustkę, ale nawet w niej nie będzie miejsca dla Maxa.
Interesująca jest za to zbudowana na niedopowiedzeniach para Pszoniak - Olga, która przechodzi przez "codzienne piekło - nawet nie piekło, zwykłe nic - codzienną nicość", jak ich wspólne życie nazywa Pszoniak. Od tego niespełnionego związku oboje chcą odwrócić swoją uwagę, ale jednocześnie nie mogliby bez siebie żyć. Zamknięci w zbudowanej dla nich na scenie krypcie, wychodzą tylko niepokojeni przez Maxa, a szkoda, bo to oni byli w tym dramacie ważni.
W sztukach Levina krytycy doszukali się licznych związków z Beckettem. Beckettowską dziwność i czekanie na sens, w tym wypadku miłość, chciał też uwypuklić Puchalski. Jednak w jego "W sobotę o ósmej" zamiast na miłość, czekamy na kolejnego kochanka Zoe, niemieckiego specjalistę Sztrunca, z którym trwają "negocjacje telefoniczne".
Całość: Gazeta Wyborcza Poznań
