"Imię". Prapremiera polska na "Scenie w Baraku" w kwietniu 2001 r.
Jak żyją inni ? Co się dzieje u sąsiadów za ścianą, w sąsiedniej klatce, co widać w rozświetlonym oknie domu na tej samej ulicy, w pobliskiej osadzie, wsi ? Przez ponad godzinę mamy właśnie okazję podglądać życie w pewnym z domu, do którego wróciła niespodziewanie Córka - w zaawansowanej ciąży. Za nią przyjechał Chłopak, ojciec dziecka. Jak zostaną przyjęci przez Matkę, Ojca, młodszą Siostrę? Jak się ułożą relacje między nimi, jak się im ułoży życie? Czy będą się umieli porozumieć ze sobą? A dziecko? W jakiej rodzinie przyjdzie na świat i w jakim świecie przyjdzie mu żyć? Tyle pytań, niepewności, niedomówień...
Jon Fosse (ur.1959 r.) zadebiutował jako dramatopisarz w roku 1994 sztuką "I nigdy się nie rozstaniemy". Wcześniej znany był już w Norwegii jako autor prozy, poezji i książek dla dzieci. Po udanym debiucie w teatrze napisał kolejne dramaty" "Imię" (1995), "Ktoś kiedyś w końcu przyjdzie" (1996), "Dziecko" (1996), "Matka i dziecko" (1997), "Syn" (1997), "Letni dzień" (1998).
Jak pisała w roku 1998 " Literatura na świecie": ...Fosse jest po trosze enfante terrible, po trosze postacią kultową we współczesnej literaturze norweskiej. Inspiruje go twórczość Thomasa Bernharda, muzyka rockowa i koloryzm w malarstwie. Pisze - wedle własnego określenia - o prostych ludziach w nieprostym świecie. Jako autor sztuki " Imię" (Namnet) otrzymał w 1996 r. Nagrodę Ibsena. Jest też laureatem wielu wyróżnień, w tym prestiżowej Nagrody Aschshouga ( 1997) za całokształt twórczości".
