Niefektowny klejnocik
"Przyjęcie" w reż. Krzysztofa Zaleskiego w Teatrze Nowym Praga w Warszawa. Pisze Iza Natasza Czapska w Życiu Warszawy.
Teatr Nowy - Praga ma swój pierwszy sukces. "Przyjęcie", spektakl wyprodukowany przez aktorkę Marię Pakulnis [na zdjęciu].
- Proszę państwa, oto elita: aktorzy teatralni - tak grający w "Przyjęciu" zespół zaprezentował po spektaklu reżyser Krzysztof Zaleski. I nie było w tym ryzykownej szarży. Przedstawienie jest bowiem zagrane po mistrzowsku. Kameralny dramat Mike'a Leigh utkany jest z pozornie bardzo wątłych, rwących się nitek, jakimi są banalne, głupawe rozmowy piątki bohaterów. Początkowo ta paplanina bawi, z czasem zaczyna nieco nużyć, by w końcu obudzić w widzu strach, że to niemal jego słowa, jego trywialne mrzonki, jego trawione przez codzienność życie. Chcąc osiągnąć u publiczności ten moment współodczuwania z groteskowymi postaciami z "Przyjęcia" trzeba niezwykle precyzyjnej reżyserii i aktorstwa. Krzysztof Zaleski zaryzykował i przedstawił akcję sztuki w czasie rzeczywistym. To znaczy, ze spektakl trwa tyle, ile przyjęcie w saloniku ryczącej pięćdziesiątki, Stelli.
Wyraźnie czuć przez ten zabieg momenty, które można by opuścić i uzyskać efektowny scenicznyklejnocik. Tymczasem rozwlekła, gęsta atmosfera, jaka panuje na spotkaniu, udziela się i widowni, wciągając ją w dramat znudzonych, sfrustrowanych bohaterów "Przyjęcia". Wszyscy grający w spektaklu aktorzy stworzyli wybitne role. Szczególne brawa należą się Monice Kwiatkowskiej jako głupiej do mdłości pielęgniarce i Marii Pakulnis, dawno nie oglądanej w tak mocnej i wyrazistej roli, jak Stella. Sukces przedstawienia leży w rzadko już dziś spotykanej zespołowości i w rzetelnym aktorstwie, które zachwyca i daje nadzieję, że w polskim teatrze ktoś jeszcze widza potraktuje z szacunkiem.
