Skoczów. Przetrwał obyczaj obmywania nóg w Wiśle
Obrzędowe obmywanie się w rzece w Wielki Czwartek to stary zwyczaj na Śląsku Cieszyńskim, który do dziś przetrwał w Skoczowie.
W nocy z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek mieszkańcy obmywają się w płynącej przez miasto Wiśle. W tym roku wielkanocny obrządek zaplanowano jutro nad Wisłą i nad Bładnicą punktualnie o północy.
Obrzędowe obmywanie się w rzece było powszechnie praktykowanym zwyczajem na Śląsku. Robert Orawski, dyrektor Miejskiego Domu Kultury w Skoczowie, wieloletni prezes Towarzystwa Miłośników Skoczowa przypomina, że dawniej istniał popularny przesąd, iż w nocy z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek dzieją się w przyrodzie cuda. Wierzono mianowicie, że na pamiątkę krwawej ofiary Zbawiciela, woda zamienia się w wino, które płynie przez kilka chwil potokami i rzekami. Wierzono też, że woda przemienia się w krew, mającą cudowne właściwości. Dlatego ludzie przychodzili o północy nad rzekę i w modlitewnym skupieniu obmywali nogi, a nawet całe ciało, by zapewnić sobie zdrowie.
Do dziś te zwyczaje pielęgnuje Towarzystwo Miłośników Skoczowa. Prócz tradycyjnego obmywania nóg w rzece, w Wielki Piątek w południe ulicami miasta przechodzi pochód za Judoszem [na zdjęciu], słomianą kukłą symbolizującą zdrajcę Chrystusa. Po jego zakończeniu odbywa się tradycyjne degustowanie tatarczówki, gorzkiej nalewki z tataraku, symbolizującej gorycz męki Chrystusowej. Judosz w Skoczowie przechodzi także w południe w Wielką Sobotę. Tego dnia po zakończeniu pochodu kukła zostaje spalona na znak zniszczenia zła.
***
Wielka Środa
Jest przygotowaniem do Triduum Paschalnego (trzech ostatnich świętych dni Wielkiego Tygodnia).
To dzień, w którym chrześcijanie obchodzą pamiątkę sprzedania Jezusa Chrystusa faryzeuszom przez Judasza za 30 srebrników. W tym dniu msze święte są odprawiane normalnie. Apostołowie w tym dniu przygotowywali się do święta Paschy, które miało się odbyć następnego dnia.
Charakterystycznym rysem obrzędów tego dnia jest odprawiana w kościołach ciemna jutrznia, czyli głośne odmawianie przez duchownych brewiarza (modlitw na poszczególne pory każdego dnia, tzw. godzin kanonicznych).
