Mistrz
Cztery lata po ukończeniu prawa na Uniwersytecie Warszawskim Zdzisław Skowroński poszedł walczyć za ojczyznę, jak wielu w 1939 trafił do obozy jenieckiego. Był w Arnswaldzie i Grossborn. Spotkał Leona Kruczkowskiego, wraz z którym założył amatorski teatr obozowy. Był jego kronikarzem, pisał adaptacje i przeróbki sceniczne. Również po wojnie pozostał wierny scenie, był szefem literackim "Syreny", "Klasycznego". Jako jeden z pierwszych zrozumiał istotę teatru telewizyjnego i podjął dla niego pracę. Dla potrzeb małego ekranu powstał "Dekret", "Notes" i najwcześniejszy, bo powstały w 1964 roku "Mistrz". Późniejszą pochodzącą z 1968 roku wersję spektaklu obejrzymy w poniedziałkowy wieczór. Film wyreżyserowany przez Jerzego Antczaka nagrodzono Prix Italia - najbardziej prestiżowym wyróżnieniem sztuki radiowej i telewizyjnej.
"Mistrza" pisał Skowroński z myślą o konkretnym wykonawcy roli tytułowej - Januszu Warneckim. Zarejestrowany na taśmie aktorski popis dowodzi, jak szybko i niesłusznie zapominamy o wielkich ludziach polskiej sceny.
Po wojnie młody aktor (Ignacy Gogolewski) przygotowuje się do roli Makbeta. Nie może dogadać się z reżyserem (w tym epizodzie Zbigniew Cybulski), nie bardzo wie, jak poprowadzić postać. I oto przypomina mu się okupacyjny epizod, gdy schronił się po powstaniu w podwarszawskim dworku. Zatrzymało się tu wiele osób i paru inteligentów - mecenas, lekarz, pianista i właśnie stary aktor. Choć wszyscy zwracają się do niego: "Mistrzu", nie był gwiazdą sceny. Grał przed wojną w teatrach objazdowych, w Olkuszu czy Szczawnicy, ale ciągle marzył o wielkiej kreacji. "W teatrze, oprócz talentu, trzeba mieć jeszcze trochę szczęścia" - powie do młodego, ukrywającego się aktora. Ale przed Mistrzem pojawi się wielka szansa pokazania swojego kunsztu - próba prawdziwie dramatyczna.
