Głos
Droga Zdzisława Skowrońskiego do telewizji prowadziła przez teatr i film. We współpracy wszystkie najbardziej wartościowe, najbardziej znaczące utwory w jego dorobku dramaturgicznym, nagradzane w kraju i za granicą ("Mistrz", "Dekret", "Notes"). Współtwórcą telewizyjnych sukcesów Skowrońskiego był Jerzy Antczak, reżyser jego widowisk.
"Głos" powstał również we współpracy tych dwu indywidualności telewizyjnych. Widowisko to wyróżnia się w twórczości Skowrońskiego wymiarem najbardziej uniwersalnym. Naczelnym problemem utworu jest tragiczna we współczesnym świecie zachód. - nim sytuacja nauki, której odkrycia są wykorzystywane przeciwko ludzkości. Dotyczy to w sposób szczególny medycyny, która z natury swojej ma za zadanie ratowanie ludzkiego życia, bowiem środki jakie znajduje, by ratować ofiary broni masowej zagłady, stają się częścią planu taktycznego zwolenników wojny atomowej. Roztrząsanie tych problemów łączy Skowroński z ostrym dyskursem na temat znaczenia dla dalszych lasów ludzkości i świata - postawy moralnej każdego naukowca, każdego człowieka. W wątku, który przedstawia, krystalizowanie się postawy odpowiedzialności młodego fizyka atomowego za użycie wyników jego pracy - znajduje Skowroński humanistyczny równoważnik dla tamtych dylematów.
Spektakl wyróżnia się świetnymi rolami, wśród których trzeba zwłaszcza wymienić kreację nieżyjącego już Janusza Warneckiego w roli znanego w świecie medycznym Profesora; obok niego -Jadwiga Barańska, Hanna Stankówna, Zbigniew Zapasiewicz, Andrzej Żarnecki. Widowisko zrealizowane w roku 1965, grane wówczas "na żywo" ma szanse zadziwić i dzisiejszego widza gamą i poziomem środków inscenizacyjnych.
"Głos" zmarłego w 1969 r. autora łączy się dzisiaj z naszym głosami, protestującymi przeciw nowej broni masowej zagłady - bombie neutronowej, dokumentując swą ciągłą jeszcze aktualność.
