Uroczysty "Hanemann"
Miało być superuroczyście w zupełnie wykończonym budynku Teatru "Wybrzeże". Nie było, choć dyrekcja teatru narzuciła sobie tempo zwane kiedyś "stachanowskim", tylko nie wiadomo po co. A "Hanemann" w reżyserii Izabelli Cywińskiej jest widowiskiem z pięknymi obrazami, ale nieco powolnym.
Premiera w niedzielny wieczór odbyła się bardzo uroczyście. Były władze lokalne i ministerialne. Wszyscy wszystkim się kłaniali i komplementowali - widownię i siebie nawzajem. Honory domu pełnił dyrektor Maciej Nowak, a wspierał go projektant Stanisław Fiszer, który na finał galowy doleciał z Paryża. Dziękowano marszałkowi Janowi Zarębskiemu i zarządowi województwa pomorskiego, że jednak znalazł pieniądze na przebudowę widowni. Były kwiaty i gratulacje. Odsłonięto tablicę z nazwiskami wszystkich dyrektorów gdańskiej sceny, którzy prowadzili teatr od 1801 roku.
Pierwsze sceny spektaklu "Hanemann" wg powieści Stefana Chwina przyjmowano w absolutnej ciszy. Ciche 'westchnienie wydała widownia, gdy pojawiła się, specjalnie ucharakteryzowana przez Waldemara Pokromskiego, Katarzyna Figura jako Ukrainka Hanka. To był dobry chwyt marketingowy dyrekcji teatru i reżysera spektaklu - Izabelli Cywińskiej. Mirosław Baka jako Hanemann - Niemiec jest dostojny i szlachetny, Polacy raczej nie zasłużyli na wielką miłość realizatorów, choć Dorota Kolak w roli Matki i Krzysztof Gordon jako Pan J. robią co mogą. Bardzo dobre są w tym spektaklu dzieci - odważne i spokojne, wpisane nieźle w klimaty, które zbudowała Cywińska.
Premiera była bardzo wielkim świętem towarzyskim. Spotkali się tylko wybrani - ci co zwykle - bo w teatrze jest w tej chwili zaledwie 450 miejsc, więc oczywiście dla wszystkich chętnych, którzy chcieliby zabłysnąć - zabrakło miejsc. A poza tym już wiadomo, że na balkonie I, albo jak kto woli w tzw. loży po bokach nic nie widać, a i słychać umiarkowanie. To jakieś budowniczo-teatralne nieporozumienie.
