Przy teatrze - Malarstwo Kazimierza Wiśniaka
KAZIMIERZ WIŚNIAK to jeden z najwybitniejszych scenografów ostatnich dziesięcioleci w polskim teatrze, współtwórca najlepszych przedstawień Henryka Tomaszewskiego i Konrada Swinarskiego, a także rysownik i malarz. W Małych Salach Muzeum Teatralnego w Warszawie do 31 marca czynna jest wystawa Przy teatrze - Malarstwo Kazimierza Wiśniaka.
Urodziłem się 11 grudnia 1931 roku w Łodzi. Tam też ukończyłem liceum budowlane i potem jako technik pracowałem w wojskowym przedsiębiorstwie budowlanym w przygranicznym Gubinie nad Nysą Łużycką. Oszczędności z zarobków przeznaczyłem na pobyt w Krakowie, gdzie w 1953 roku zacząłem studiować architekturę wnętrz w Akademii Sztuk Pięknych.
W 1956 roku zadebiutowałem jako rysownik w tygodniku "Przekrój". Zakładałem z kolegami Piwnicę pod Baranami. Od 1957 roku uczyłem się scenografii u profesorów Karola Frycza i Andrzeja Stopki; dyplom z wyróżnieniem odebrałem w 1959 r. Dużo scenografii projektowałem dla Wrocławskiego Teatru Pantomimy. W latach siedemdziesiątych tworzyłem scenografie do inscenizacji trzech wybitnych reżyserów: Henryka Tomaszewskiego ("Gra w zabijanego" 1973, "Spór" 1978, "Hamlet, ironia i żałoba" 1979), Jerzego Jarockiego ("Paternoster" 1970, "Na czworakach" 1972, "Trzy siostry" 1973, "Rzeźnia" 1975, "Król Lear" 1977) i Konrada Swinarskiego ("Mary Stuart" 1970, "Wszystko dobre, co się dobrze kończy" 1971, "Ryszard III" 1972, "Wyzwolenie" 1974).
Za artystyczne osiągnięcia otrzymałem w 1975 roku Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki, Nagrodę Miasta Krakowa oraz Nagrodę Klubu Dramatopisarzy Polskich i Pracowni Sztuk Plastycznych "Złoty Ikar". W Krakowie w latach 1981-1986 byłem dyrektorem teatru Bagatela, którego repertuar skierowałem ku edukacji młodzieży.
Od piętnastu lat uczestniczę w międzynarodowych plenerach jesiennych w Słonnem koło Dubiecka, organizowanych przez Galerię Sztuki Współczesnej w Przemyślu.
Jestem honorowym obywatelem Lanckorony. W miejscowości tej spędzałem każde lato, a dla jej mieszkańców redaguję od 1994 roku "Kurier lanckoroński" - kwartalnik ukazujący się zgodnie z porami roku. Napisałem i wydałem w 1998 roku książkę "Z życia scenografa". Opracowałem ponad 250 scenografii w teatrach krajowych i zagranicznych, a w 2000 roku pożegnałem się z pracą w teatrach. Ilustruję książki i maluję.
Ważniejsze realizacje scenograficzne:
Jasełka, reż. Henryk Tomaszewski
Wrocławski Teatr Pantomimy, 1961
Bertolt Brecht, Opera za trzy grosze, reż. Jan Biczycki
Teatr Komedia w Katowicach, 1963
Peter Weiss, Męczeństwo i śmierć Jean Paul Marata przedstawione przez zespół aktorski przytułku Charenton pod kierownictwem pana de Sade, reż. Henryk Tomaszewski
Teatr Polski w Poznaniu, 1967
Stanisław Wyspiański, Klątwa, reż. Henryk Tomaszewski
Det Norske Teatret w Oslo, 1969
Jerzy Szaniawski, Żeglarz, reż. Konrad Swinarski
Teatr na Małej Bronnej w Moskwie, 1969
Herman Bang, Bagaże, reż. Henryk Tomaszewski
Det Kongelingen Teater w Kopenhadze, 1969
Helmut Kajzar, Paternoster, reż. Jerzy Jarocki
Teatr Współczesny we Wrocławiu, 1970
Wolfgang Hildesheimer, Mary Stuart, reż. Konrad Swinarski
Düsseldorfer Schauspielhaus, 1970
William Shakespeare, Wszystko dobre, co się dobrze kończy, reż. Konrad Swinarski
Stary Teatr w Krakowie, 1971
William Shakespeare, Ryszard III, reż. Konrad Swinarski
Darmstadter Schauspielhaus, 1972
Tadeusz Różewicz, Na czworakach, reż. Jerzy Jarocki
Teatr Dramatyczny w Warszawie, 1972
Eugne Ionesco, Gra w zabijanego, reż. Henryk Tomaszewski
Teatr Polski we Wrocławiu, 1973
Antoni Czechow, Trzy siostry, reż. Jerzy Jarocki
Züricher Schauspielhaus, 1973
Stanisław Wyspiański, Wyzwolenie, reż. Konrad Swinarski
Stary Teatr w Krakowie, 1974
Sławomir Mrożek, Rzeźnia, reż. Jerzy Jarocki
Teatr Dramatyczny w Warszawie, 1975
Teresa Lubkiewicz-Urbanowicz, Wijuny, reż. Izabela Cywińska
Teatr Nowy w Poznaniu, 1976
William Shakespeare, Król Lear, reż. Jerzy Jarocki
Teatr Dramatyczny w Warszawie, 1977
Dale Wasserman, Lot nad kukułczym gniazdem, reż. Zygmunt Hübner
Teatr Powszechny w Warszawie, 1977
Joanna Ronikier, Z biegiem lat, z biegiem dni, reż. Andrzej Wajda
Stary Teatr w Krakowie, 1978
Pierre Marivaux, Spór, reż. Henryk Tomaszewski
Wrocławski Teatr Pantomimy, 1978
William Shakespeare, Hamlet, ironia i żałoba, reż. Henryk Tomaszewski
Wrocławski Teatr Pantomimy, 1979
Witold Gombrowicz, Iwona, księżniczka Burgunda, reż. Henryk Tomaszewski
Euro Studio Landgraf, 1989
Dale Wasserman, Człowiek z la Manczy, reż. Henryk Tomaszewski
Euro Studio Landgraf, 1993
Carlo Goldoni, Venezia, Venezia, reż. Giovanni Pampiglione
Teatr Kameralny w Krakowie, 1993
Gerhart Hauptmann, Kaprys, reż. Henryk Tomaszewski
Wrocławski Teatr Pantomimy, 1995
Heinrich von Kleist, Traktat o marionetkach, reż. Henryk Tomaszewski
Teatr Narodowy w Warszawie, Scena przy Wierzbowej, 1999
Na zdjęciu: obraz Kazimierza Wiśniaka "Pinokio" (2002).
