"Kochanek"
Autor: Harold Pinter Reżyser: Zygmunt Hübner Grają: Barbara Kraftówna i Zygmunt Hübner Premiera w pr.I - 14 maj rb.
"Kochanek został napisany przez Harolda Pintera dla teatru, ale największy sukces osiągnął jako spektakl telewizyjny. BBC otrzymała za inscenizację "Kochanka" z Vivien Merchant w roli Żony w roku 1963 w Neapolu Prix Italia Vivien Merchant, żona Pantera i znakomita aktorka równocześnie, przyczyniła się znacznie do sukcesu wielu sztuk swego męża.
Pintera obok Becketta czy Ionesco zalicza się już dzisiaj do klasyków tzw teatru absurdu - teatru, proponującego rezygnację z realiów w akcji i charakterystyce postaci na rzecz problemów natury ogólnej: moralnej, filozoficznej, społecznej. W twórczości Pintera przeważa sceptycyzm wobec natury ludzkiej, wobec możliwości porozumienia się między ludźmi w świecie wrogim i obcym. Odkrywanie psychiki współczesnego człowieka, uwięzionego w "pustych definicjach i szablonach", pokrywającego słowami własną pustkę wewnętrzną
"Kochanek" - pisze znawca teatru angielskiego - Bolesław Taborski - jest wyimaginowanym czworokątem, rozgrywanym przez dwoje partnerów. W podmiejskim domku mieszka kulturalne małżeństwo Richard i Sahar. Są ludźmi nowoczesnymi, urządzili sobie życie na racjonalnych przesłankach. Rano i wieczorem są przykładnym, po angielsku konwencjonalnym małżeństwem. Natomiast po południu Sahar przyjmuje kochanka, a Richard czyni z biura wypady do pewnej prostytutki. Wieczorem dzielą się swymi spostrzeżeniami, wymieniają wrażenia. W drugim akcie okazuje się, że kochankiem odwiedzającym żonę jest jej własny mąż z w romantycznym przebraniu. Ona zaś przyjmuje go w wyzywającym stroju i zachowuje się w sposób, w jaki nie pozwoliłaby sobie wówczas, gdy Richard przebywa z nią nie w charakterze kochanka lecz męża. Te gry mają uczynić ich pożycie bardziej atrakcyjnym, a raczej w ogóle możliwym. Jest to więc satyra na pruderię Anglików w pożyciu małżeńskim."
Lektura uzupełniająca:
1. Teatr Ludowy 1965, nr.2 /Wieczór poza domem/
2. Herold Pinter. Kochanek. Dialog 1966/8.
3. Roman Szydłowski. Anglosaska Melpomena. Wyd. Lit. 1971.
[źródło i data publikacji recenzji nieznane]
