Warszawa. Setna kamienica
Oparta na szlagierach żydowskiej ulicy komedia "Kamienica na Nalewkach" [na zdjęciu scena ze spektaklu] doczeka się w niedzielę [23 stycznia], w Teatrze Żydowskim, setnego pokazu.
Scenariusz napisał Ryszard Marek Groński wraz z Szymonem Szurmiejem i Gołdą Tencer, reżyserami widowiska. Ukazuje ono fragment życia na podwórzu warszawskiej kamienicy na Nalewkach.
Jest to mały światek, w którym sąsiadują pospołu: rabin i panienka lekkich obyczajów, rzemieślnicy i złodziejaszki. Pojawiają się śpiewacy i kapele podwórkowe, popisują akrobaci.
Mamy balkon rozdzielonych kochanków, szkołę tańca i dobrych manier, która nie przeszkodzi pyskówkom plotkarek, cichnących jednak zawsze podczas szabasowego wieczoru. Obrotne swatki rają kawalerom posażne panny, obok w ciasnej salce praktykują lekarze ubogich, nieopodal zaś uczeni mężowie spędzają nad księgami długie dnie, by w piątkowy wieczór w Domu Modlitwy spotkać się z innymi uczonymi w Piśmie. Stąd też wyruszają za ocean ambitni, ufni w siłę przetrwania, wędrowcy poruszeni krajobrazami oglądanymi w fotoplastykonie lub w kinie, do których to przybytków wchodziło się przez podwórze. Tutaj wreszcie trwa mozolna praca rzemieślników i kupców.
Poznajemy uczucia bohaterów, ich drobne grzeszki, nadzieje i załamania. Kamienica w tle staje się sceną teatru codzienności, na której trwa rewia póz i gestów. Rodzajowe scenki okraszone są przednim humorem oraz piosenkami wykonywanymi w jidysz i po polsku.
Chociaż nie ma już dziś takich kamienic ani takiej żydowskiej dzielnicy, bohaterowie z przeszłości jawią się nieomal jako nasi współcześni, obarczeni podobnymi problemami. A wszystko to zostało wzięte w ironiczny nawias dowcipu - jedyną broń słabych.
Scenografia jest dziełem Ewy Łanieckiej, choreografia Tomasza Tworkowskiego, kierownictwo muzyczne Janusze Tylmane. Występują: Gołda Tencer, Ernestyna Winnicka, Henryk Rajfer, Szymon Szurmiej z całym zespołem.
