Artykuły

W ramach programu promocji młodych artystów teatru "Placówka nowego teatru", Instytut Teatralny udostępnia twórcom swoją salę teatralną wraz z infrastrukturą techniczną oraz niewielkim budżetem na rozwijanie projektów, których premiery znajdą się później w repertuarze polskich teatrów.

Program otwiera pokaz Agnieszki Błońskiej, zatytułowany "Był sobie dziad i baba", z choreografią Anny Godowskiej. Prezentacja odbędzie się dziś i jutro w Instytucie Teatralnym o godz. 19.00. Wstęp wolny. Tańczą: Irena Kazimierczuk, Hanna Rogowska, Kazimierz Jankowski, Jerzy Stępniak, wizualizacje: Michał Januszaniec, muzyka: Jules Bushell, produkcja: Ewa Hevelke.

Pokaz "Był sobie dziad i baba" - efekt trzytygodniowej koncepcyjnej pracy zespołu, jest przyczynkiem do pracy nad pełnowymiarowym spektaklem. Agnieszka Błońska zaprosiła do współpracy grupę emerytowanych tancerzy, którzy swoim ciałem wyrażają doświadczenie starzenia się. Inspiracją, a zarazem punktem wyjścia w pracy był esej filozofa Jeana Amériego "O starzeniu się: bunt i rezygnacja." Czym jest mierzenie się z własną przemijalnością? Dostrzeganie zmian na ciele, odmiennym traktowaniem przez otoczenie? Ciągłym uczeniem się nowych znaków kulturowych? Czy przynależę jeszcze do tego świata? Czy należę jeszcze do siebie? Gdzie jest moje 'ja'? We wspomnieniu czy w lustrze?

Agnieszka Błońska - reżyserka, absolwentka Bristol Old Vic Theatre School, School of Physical Theatre w Londynie oraz Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego (specjalizacja Antropologia Kultury). Od 2003 r. mieszka i pracuje w Wielkiej Brytanii. Równocześnie rok temu rozpoczęła pracę w Polsce, gdzie zrealizowla kilka projektów: Ten Rom to nie żaden Rom, tylko na pewno Afgański Terrorysta (Teatr im. Norwida w Jeleniej Gorze); Miłosierdzie Gminy w Teatrze im. Szaniawskiego w Wałbrzychu oraz Exportowcy (Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Słowackiego w Koszalinie). W 2004 r. razem z Seanem Palmerem założyła grupę teatralna "Equaldoubt". Ich debiutancki spektakl Suffocation (Duszność) został nagrodzony w 2006 r. na festiwalu Malta w Poznaniu, w styczniu 2007 r. pokazany w Teatrze Małym w Warszawie. Od ponad czterech lat współpracuje z grupa "Desperate Men" z Bristolu, "WildWorks" z Kornwalii oraz "DotComedy" z Londynu. W październiku 2008 r. przygotowała projekt "Next Village" w National Theatre Studio w Londynie.

Anna Godowska - tancerka, choreograf, pedagog tańca współczesnego. Pośród wielu doświadczeń artystycznych znajdują się projekty solowe, między innymi "Solo w dialogu-Solo im dialog" przygotowany na otwarcie Choreographisches Zentrum NRW w Essen (Niemcy); choreografie zespołowe oraz współpraca z artystami z innych dziedzin sztuki, m.in z Katarzyną Kozyrą. W 2001 roku wraz z reżyserem Sławomirem Krawczyńskim oraz kompozytorem Dominikiem Strycharskim założyła Teatr Bretoncaffe, wielokrotnie nagradzany na festiwalach w Polsce i oraz reprezentujący polski teatr za zagranicą (m.in. we Francji, Niemczech, Estonii, Słowacji, Czechach, Węgrzech, Chorwacji). Rezydentka Centre National de la Danse w Paryżu (wrzesień 2005 r.), uczestniczka Theorem Residency Project 2005 oraz Interdyscyplinarny Dramaturgy Coaching w Zagrzebiu (org. Theorem). Stypendystka Mobile Academy 2006. Od 2005 r. współpracuje przy projekcie badawczo-artystycznego "Taniec Śniącego Ciała", realizowanego przez Teatr Bretoncaffe i Akademię Psychologii Zorientowanej na Proces w Warszawie.

Irena Kazimierczuk

Absolwentka studium baletowego przy Operetce Warszawskiej, wieloletnia solistka baletu Operetki i Opery Kameralnej. Członkini zespołu baletowego Telewizji Polskiej, związana także z Teatrem Sabat i Polską Agencją Artystyczną "Pagart". Wystąpił w "Romeo i Julii" w reżyserii Janusza Józefowicza (Teatr Studio Buffo, 2004).

Hanna Rogowska

Absolwentka Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turowicza w Warszawie. W latach 1969-1985 solistka baletu Operetki Warszawskiej, do 1977 roku tancerka zespołu baletowego Telewizji Polskiej. Do 1994 roku współpracowała z Olga Lipińską przy produkcjach telewizyjnych. Wystąpiła w "Romeo i Julii" w reżyserii Janusza Józefowicza (Teatr Studio Buffo, 2004) oraz w "Cyruliku Sewilskim" w reżyserii Plaza José Carlosa (Teatr Wielki. Opera Narodowa, 2007).

Kazimierz Jankowski

Tancerz Zespołu Pieśni i Tańca "Mazowsze". Od początku lat sześćdziesiątych związany z Centralnym Zespołem Artystycznym Wojska Polskiego. Po przejściu na emeryturę instruktor i choreograf, prowadził Dziecięco-młodzieżowy Zespół Wojska Polskiego "Rota" oraz taneczną grupę młodzieżową w Natolińskim Ośrodku Kultury. Wystąpił w "Romeo i Julii" w reżyserii Janusza Józefowicza (Teatr Studio Buffo, 2004).

Jerzy Stępniak

Absolwent Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turowicza w Warszawie, debiutował w Teatrze Wielkim w Łodzi. W latach 1969-72 tancerz Zespołu Pieśni i Tańca "Mazowsze". Od 1972 roku aktor Teatru Pantomimy Henryka Tomaszewskiego. W 1981 rozpoczął współpracę z Teatrem im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku jako choreograf, inscenizator, reżyser, a także dyrektor. Współpracował również z teatrami w Bydgoszczy, Elblągu, Gdańsku, Koszalinie, Krakowie, Legnicy, Olsztynie, Poznaniu, Słupsku, Wałbrzychu, Warszawie, Wrocławiu, Zielonej Górze. Prowadził zajęcia ze studentami tańca w kraju i za granicą (Adelphi University w Nowym Jorku, Berkeley University of California w San Francisco). Wystąpił w "Romeo i Julii" w reżyserii Janusza Józefowicza (Teatr Studio Buffo, 2004).

Michał Januszaniec - studiował w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz Wyższym Studium Montażu PWSTTViT w Łodzi. Jest autorem wizualizacji do Brygady szlifierza Karhana w reż. Remigiusza Brzyka (Teatr Nowy w Łodzi, 2008) oraz Łaknąć w reż. Łukasza Chotkowskiego (Teatr Polski, Bydgoszcz, 2009). Pracuje w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego

Jean Améry (właśc. Hans Mayer) - austriak pochodzenia żydowskiego, który po Anszlusie Austrii znalazł się w Belgii. Aresztowany i więziony w obozach koncentracyjnych za działalność w ruchu oporu w czasie II wojny światowej. Po wojnie zamieszkał we Francji. Na znak protestu przeciw niemieckim zbrodniom zmienił nazwisko i nie pisał po niemiecku. W 1978 popełnił samobójstwo.