Wysokie loty z sierżantem
"Rodzina Dreptaków" w Teatrze Na Woli w Warszawie. Pisze Iza Natasza Czapska w Życiu Warszawy.
Dreptakowie wracają po latach na scenę i świetnie się trzymają. Ciepły, liryczny i rubaszny spektakl według tekstów Andrzeja Waligórskiego ma szansę stać się przebojem tego sezonu.
Żyją skromnie, ale blisko siebie i z fantazją. Mama Dreptakowa nie bardzo radzi sobie z komórką, ale za to w tańcu wykręca bioderkami aż miło. Haftowaniem w kątku i czułym spojrzeniem, jakim omiata sprzęty i swoją gromadkę, wprowadza atmosferę ładu, ciepła, miłości. To znakomita rola Krystyny Tkacz, wywołująca śmiech, nawet gdy aktorka trzyma się z boku. Partnerujący jej Wojciech Wysocki jako Tata Dreptak, refleksyjny, nadający rodzinie ton, z przegranymi marzeniami o wysokich lotach, od dawna tak wysokich lotów w teatrze nie osiągnął.
Dopełnieniem tej pary jest czwórka dynamicznych, świetnie czujących się w muzycznym przedstawieniu, aktorów (Młodzi Dreptakowie). Brawa przede wszystkim dla wyrazistej Magdaleny Piotrowskiej, rozsadzającej scenę temperamentem zbuntowanej, nieco odklejonej od rzeczywistości, nastolatki. Mnóstwa zabawy dostarcza też jej "rodzeństwo", czyli Mariusz Kilian, Marcin Przybylski i Kinga Ilgner.
Przedstawienie powstałe na podstawie tekstów powyciąganych z przepastnych teczek znanego wrocławskiego satyryka Andrzeja Waligórskiego (zmarłego w 1992 roku), potwierdza klasę Jerzego Satanowskiego jako reżysera i dobrego ducha przykurzonych, zapomnianych, a pięknych tekstów. W "Rodzinie Dreptaków" splótł z wielkim smakiem i wyczuciem lirycznego humoru oraz granicy między tym, co jeszcze zabawne a już zbyt przaśne, ballady Waligórskiego, zwariowane wersje dobrze znanych bajek, nastrojowe piosenki (wzruszający "Okręt", "Realizm", "Wyspa") i utwory parodystyczne, wśród których jest prawdziwy "kołobrzeski" hit pt. "Starszy sierżancie, skąd te zły" . Tak sympatycznego, wywołującego serdeczny śmiech i łagodną zadumę, spektaklu bardzo w Warszawie brakowało.
Na zdjęciu scena z "Rodziny Dreptaków".
