Osatnia noc lata
Osobiste dramaty swoich bohaterów Erskine Caldwell rzuca przeważnie na egzotyczne tło rzeczywistości południowych stanów amerykańskich w pierwszej połowie naszego wieku. A przyznać trzeba, że zna tę rzeczywistość jak mało kto. Najpierw z ojcem, który jak duchowny prezbiteriański i inspektor tego wyznania przemierzał całe Stany Zjednoczone, już we wczesnym dzieciństwie poznał ten kraj - jak niewielu późniejszych pisarzy, oraz różnice między poszczególnymi dzielnicami rosnącej w bogactwo Ameryki. Rosnącej w bogactwo - ale nie dla wszystkich i nie wszędzie. Później już na własny rachunek prowadził koczownicze życie, zarobkował na różne możliwe, nie zawsze i zgodne z prawem sposoby. Akcja jego książek toczy się przeważnie w stanie Georgia, ludziom z tego stanu je poświęca. O życiu w Georgii mówią jego najwybitniejsze utwory - "Droga tytoniowa", "Poletko Pana Boga" i wreszcie trzecia część tej najsłynniejszej trylogii, "Ziemia tragiczna". "Ostatnia noc lata", opowiadanie, które dało tytuł całemu tomikowi, należy do późniejszego okresu twórczości Caldwella. Mniej w nim jest twa w traktowaniu ludzkich losów, większego znaczenia zaczyna nabierać analiza psychologiczna. Akcja jednak toczy się znów pod gorącym niebem południa Stanów Zjednoczonych, gdzie w ostatnią noc lata rozgrywa się epizod z życia pewnego małżeństwa. Scenariusz widowiska telewizyjnego według "Ostatniej nocy lata" przygotował Tadeusz Kijański, który również przedstawienie reżyserował. Autorem scenografii jest Iwo Dobiecki. Występują Katarzyna Piwońska, Magda Zawadzka, Edward Lubaszenko, Zdzisław Wardejn, Ewa Borowik, Henryk Talar, Ewa Decówna, Jolanta Zykun, Marcin Troński. Przekład Kazimierza Piotrowskiego.
