Krótko o niczym
"Straszny dwór" w reż. Laco Adamika w Operze Krakowskiej. Pisze Paweł Głowacki w Dzienniku Polskim.
Krótko, bo jeśli reżyser "Strasznego dworu" Stanisława Moniuszki w każdym calu dzieła swojego - od kostiumów poczynając, a na bladych licach sopranistek kończąc - pokazuje swą fatalnie odwzajemnioną miłość do tkwiącego w tytule przymiotnika, to po cholerę mam pisać długo?
W piątej minucie dzieła myślałem, że śnię. W piętnastej - że gmachy pomyliłem. W trzydziestej zaś - że znów usnąłem. Dopiero w czterdziestej pojąłem, że tu nie o sen chodzi, lecz o to, by pisać krótko. Otóż, ja wiem, że autor libretta - Jan Chęciński - był globalnie znanym Chińczykiem. Wiem, że zaśpiewanie "Strasznego dworu" w języku oryginału, czyli po chińsku, graniczy z cudem. I doceniam, że śpiewacy krakowskiej opery są do zawodu dykcyjnie tak cudownie przygotowani, że po polsku śpiewając - w istocie po chińsku śpiewają. Doceniam to, ale też mam do pana Karczykowskiego - wodza artyzmu w Operze Krakowskiej życzenie krótkie. Otóż, jeśli Pana owieczki posiadają nieusuwalnie "skośnooką" artykulację, to proszę nie dopuszczać do premiery, gdy nie działa telebim, na którym wyświetla się polskie tłumaczenia z języków egzotycznych. A na premierze "Strasznego dworu" telebim zdechł.
No i rzecz ostatnia. W pierwszej scenie widać mężczyzn przebranych za polskich żołnierzy w bazie Babilon, w chwili wytchnienia. Po czym Adamik każe im odziać się w... szlacheckie kontusze. Krótko mówiąc - doceniam. Nic tak islamskich fundamentalistów nie wyprowadza w pole, jak polski szeregowy w kontuszu, z karabelą w garści i na tzw. staropolskim fleku. Jak powiadam - doceniam koncept. Ale pytam - dla kogo to komunikat? No, chyba dla wizażystów Gromu-u.
Krótko mówiąc - cieszy, że Adamik wie, iż ben Laden gustuje w karmazynach i chołyszach. Ale martwi, że nie wie, iż normalnego człowieka to, delikatnie mówiąc, "pas słucki" interesuje.
