Artykuły

W Teatrze im. Słowackiego Maciej Sobociński [na zdjęciu] pracuje nad "Beatrix Cenci" Juliusza Słowackiego. Premiera 25 kwietnia.

Beatrix Cenci to niewątpliwie jeden z najciekawszych, a zarazem najtrudniejszych inscenizacyjnie i z tego powodu stosunkowo rzadko granych dramatów Słowackiego. Kanwą utworu są mroczne i krwawe dzieje słynnej XVI-wiecznej rodziny Cencich, a jego fabuła ogniskuje się wokół tragicznych kolei losu tytułowej Beatrix, córki patrycjusza rzymskiego.

Sztuka dotyka bardzo poważnych problemów egzystencjalnych - uwikłania człowieka w sytuację bez wyjścia czy względności winy i kary. Jednak niesamowita aura opowieści i perfekcyjnie skonstruowana intryga sprawiają, że jest ona również świetnie skrojonym thrillerem, trzymającym w napięciu od pierwszej do ostatniej sceny.

Realizacji podjął się Maciej Sobociński - wybitny reżyser młodego pokolenia i znakomity interpretator klasyki. Korzystając z najnowocześniejszych środków teatralnego wyrazu proponuje on widowisko atrakcyjne scenicznie i w pełnym tego słowa znaczeniu współczesne, a jednocześnie wierne literaturze tekstu.

Premiera sztuki uświetnia obchody dwusetnej rocznicy urodzin Juliusza Słowackiego.

***

MACIEJ SOBOCIŃSKI

Ur. 1975. Reżyser teatralny, scenograf. Ukończył prawo na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz reżyserię w krakowskiej PWST. W 2004 roku został stypendystą programu Das Internationale Forum Junger Bühnenangehüriger, odbywającego się w ramach Berliner Theatertreffen - największej niemieckiej imprezy teatralnej, skupiającej młodych aktorów, reżyserów, scenografów, dramaturgów, autorów muzyki i choreografów. Jego debiutanckim przedstawieniem był "Tartuffe czyli Świętoszek" Moliere'a zrealizowany w 1999 roku w tarnowskim Teatrze im. Solskiego w Tarnowie. Za "Dziady" Adama Mickiewicza, wyreżyserowane w 2001 roku na scenie kaliskiego Teatru im. Bogusławskiego, otrzymał wyróżnienie na XXVI Opolskich Konfrontacjach Teatralnych "Klasyka Polska". Dwa lata później ponownie sięgnął po dramat Mickiewicza, przygotowując w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie spektakl "Dziady. Gustaw-Konrad", który w 2004 roku przyniósł nagrodę reżyserską opolskim festiwalu. Od debiutu sięga przede wszystkim po dzieła klasyczne, które poddaje reinterpretacji i próbie odnalezienia w nich współczesnego kontekstu. Zrealizował "Don Juana" Moliere'a w Teatrze im. Horzycy w Toruniu (2001), w teatrach krakowskich inscenizował dwukrotnie sztuki Mikołaja Gogola "Rewizora" w Teatrze Bagatela (2202) i "Ożenek" w Teatrze im. Słowackiego (2004). We wrocławskim Teatrze Polskim wyreżyserował spektakl "Mit.Kordian" według dramatu Juliusza Słowackiego (2005). W 2006 roku przygotował dla Teatru Bagatela/Scena na Sarego 7 "Końcówkę", a 2007 roku zrealizował "Othella", za którego na ostatnim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej "Interpretacje" w Katowicach został nagrodzony dwoma "Złotymi Mieszkami" oraz nagrodą dziennikarzy. W 2002 sięgnął po raz pierwszy po współczesny dramat przygotowując "Życie. Trzy wersje" Yasminy Rezy w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Dwa lata później w Teatrze im. Mickiewicza w Częstochowie wyreżyserował komedię "Ca-sting" Rafała Kmity. W 2004 roku przedstawił uwspółcześnioną wersję "Requiem" Wolfganga Amadeusza Mozarta na II Festiwalu Sacrum-Profanum, a rok później na tym festiwalu wyreżyserował widowisko muzyczne "Romeo i Julia" z muzyką Sergiusza Prokofiewa. Obydwa spektakle oglądane przez 9000 widzów w nietypowej, postindustrialnej przestrzeni Hali Walcowni Huty im. Sędzimira w Nowej Hucie w Krakowie. Jako reżyser i scenograf zrealizował w 2006 roku Krakowskie Wianki, a w ich ramach koncert zespołu Marillion oraz widowisko plenerowe CARMINA'06 - oparty na uwspółcześnionej kantacie Carla Orffa spektakl, który rozgrywał się na scenie w zakolu Wisły, a obejrzało go około 150 tysięcy widzów. W ostatnim czasie ściśle współpracuje z telewizją przy produkcji telewizyjnych show.