Spotkanie z Gombrowiczem
W wypełnionej po brzegi malarni opolskiego teatru zgromadził się późnym czwartkowym wieczorem (godz. 23) ogromny tłum, który przyszedł tu - śmiem podejrzewać - nie dla wystawianego Gombrowicza, ale dla wystawiającej go Izabelli Cywińskiej. Znana reżyserka prezentowała dwie krótkie opowieści Witolda Gombrowicza: "Dziewictwo" i "Pamiętnik Stefana Czarnieckiego", które zrealizowała w poznańskim Teatrze Nowym z końcem ubiegłego roku.
Obydwie części tego przedstawienia, choć różnią się od siebie tematem, oscylują wokół wszystkich znanych nam z późniejszych utworów wątków twórczości autora: fascynacji podświadomym życiem człowieka, dewaluacją pojęć, odwracaniem schematów. "Dziewictwo" to taka właśnie zbitka wyobrażeń (przesadnych, śmiesznych, wydumanych) i rzeczywistości, w której młoda dziewczyna wcale nie chce grać idealnej "dziewczęcości" lecz ulega wszystkiemu, co stanowi jej odwrotność. Ciemna strona ludzkiego charakteru? Pewnie tak, ale i ogromny margines ironii, bo przecież takich pojęć jak "dziewictwo (w ogólnym bardzo rozumieniu wymyśliliśmy sobie całe mnóstwo, a kłopot tylko z tym, co z nim zrobić, gdy nijak nie chcą przystawać do pospolitej codzienności.
"Pamiętnik Stefana Czarnieckiego" to spowiedź dorosłego mężczyzny, do "Dziewictwa" podobna klimatem i tonacją pokpiwania ułomności ludzkiej psychiki. Izabella Cywińska wyreżyserowała całość z wdziękiem, trochę w stylu kabaretu skrzyżowanego z literacką i intelektualną szaradą. Postacie są tutaj wyraziste z widocznymi rytami groteski, dobrze zagrane przez Katarzynę Chrzanowską (Alicja), Tadeusza Drzewieckiego (Paweł) i Jerzego Stasiuka (Stefan Czarniecki). Ale mimo wszystko była to tylko zabawa, i przyczynek do twórczości Gombrowicza, który wszystko, co najważniejsze powiedział przecież w innych swoich utworach.
