Wszystko o miłości
"Najzwyklejszy cud" w reż. Wojciecha Kobrzyńskiego w Teatrze Arlekin w Łodzi. Pisze jed w Expressie Ilustrowanym.
Dlaczego przypominający zegarmistrza czarodziej zamienił małego niedźwiadka w chłopca, nie wiemy. Wiemy jednak, że ten marzy o powrocie do swej pierwotnej postaci, bo bycie od siedmiu lat człowiekiem już go zmęczyło. Niedźwiadek ma na to szansę. Niestety, po raz kolejny pada ofiarą okrutnego żartu czarodzieja.
Akcja "Najzwyklejszego cudu", nowego spektaklu Teatru Arlekin, rozgrywa się w atmosferze dziewiętnastowiecznego romansu rosyjskiego. Reżyser Wojciech Kobrzyński zrealizował piękną baśń Eugeniusza Szwarca, w pełni oddając atmosferę literackiego pierwowzoru. Powstało widowisko, które, choć adresowane do starszych dzieci, okazuje się przede wszystkim przypowieścią dla dorosłych (bo to do nich pisarz kierował swoje baśnie). Tematem jest miłość, która częściej niż szczęście i radość przynosi ból oraz cierpienie. Z niespełnionej miłości można nawet umrzeć lub w ostateczności poślubić kogoś okropnego, kto się nawinie akurat pod rękę.
Na scenie widzimy korowód barwnych, przerysowanych postaci. Król (mocno zidiociały, bawi się robieniem ludziom świństw) przypomina królika z Alicji w Krainie Czarów. Królewna jest podobna do delikatnej fajansowej figurki na kredensie. Minister Administracji to karykatura amantów kina przedwojennego. Wyróżniają się przede wszystkim kreacje Mieczysława Dyrdy (Król) i Waldemara Presi (Minister). Barwne kostiumy, wtopione w prostą scenografię, tworzą niezwykle plastyczne widowisko. Niestety problemem są maleńkie lalki. Szczęśliwie pojawiają się (a widzi je przede wszystkim publiczność z pierwszych rzędów) tylko przez moment, na początku przedstawienia. Potem ich role przejmują aktorzy.
Spektakl chwilami smutny, chwilami zabawny wieńczy zwariowany walc w wykonaniu bohaterów, którzy wbrew przeciwnościom losu odnajdują szczęście w miłości.
